Η Μάνη έχοντας αποκτήσει την δική της υπερηφάνεια , που είναι αλήθεια , πληρώνοντας ως φόρο το αίμα χιλιάδων αγωνιστών Μανιατών στο στίβο της μάχης προκειμένου να παραμείνει ελεύθερη και αδούλωτη, ήταν αδύνατο μετά την απελευθέρωση να δεχθεί έτσι αβίαστα την νέα τάξη πραγμάτων. Ήταν αδύνατο να δεχθεί τις όποιες, σε κυβερνητικό επίπεδο-διοικητικά, αλλαγές συντελούνταν . Για παράδειγμα δεν ήταν εύκολο για τους Μανιάτες να ενσωματωθούν στον νέο τρόπο απονομής των φόρων , τις αλλαγές στα σώματα Ασφαλείας, τις αποφάσεις Δικαστηρίων και γενικά ότι είχε να κάνει με την νέα διοικητική κατανομή του κράτους. Επίσης ξένιζε τους Μανιάτες και ιδιαίτερα τις ισχυρότερες οικογένειες, η ορατή πιθανότητα να γίνει αξιωματικός ένας αχαμνόμερος. Το σημαντικότερο όμως , που βρήκε καθολική αντίδραση, ήταν η απόφαση της κεντρικής εξουσίας να γκρεμιστούν οι πύργοι ή έστω να μειωθεί το ύψος τους. Έγινε αντιληπτό και στον τελευταίο Μανιάτη ότι αυτή απόφαση σαν στόχο είχε να μειώσει το γόητρο του. Κάτω από αυτό το πρίσμα είχαμε την εξέγερση στην Αρεόπολη με αποτέλεσμα να ξεφτιλιστούν οι Βαυαρικές δυνάμεις πουλώντας, μάλιστα, οι Μανιάτες τον κάθε στρατιώτη μια σφράντζα ( 95 λεπτά).Διαβάστε εδώ:Όταν οι Μανιάτες έδιναν μάχη για την διατήρηση των πύργων τους.
Αλλά ας πάρουμε χρονολογικά τα πράγματα και ας γνωρίσουμε τις σημαντικότερες εξεγέρσεις των Μανιατών:
1831: Φυλακίζεται ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και ο αδελφός του Κατσής στο Παλαμίδι Ναυπλίου.
1831: Δολοφονία του Καποδίστρια από τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη με συνεργό τον ανιψιό του Γιώργη. Οι ξένες δυνάμεις εκμεταλλευόμενες τις εσωτερικές αντιδράσεις (...) τις χρησιμοποίησαν για να φύγει από την μέση ο "Ρωσόφιλος" Καποδίστριας. Βεβαίως να σημειωθεί εδώ ότι αμφισβητείται η φυσική αυτουργία των Μαυρομιχαλαίων για τη δολοφονία του Καποδίστρια, όμως κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι η πρόθεση υπήρχε. Διαβάστε εδώ:Άλυτο μυστήριο έως σήμερα για το ποιοί τελικά σκότωσαν τον Καποδίστρια!
 |
| Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης-Ιωάννης Καποδίστριας |
1830: Εξέγερση στην Μάνη με κέντρο την Αρεόπολη κατά του Καποδίστρια. Αρχηγός της εξέγερσης ήταν ο Κατσής Μαυρομιχάλης, αδελφός του Πετρόμπεη , αρνούμενοι φόρους και αφαίρεση προνομίων.
1836-37: Ο Μαξ Φέδερ σχημάτισε τη Λακωνική Φάλαγγα (Διάταγμα 18/9/1835 ΦΕΚ αριθ.6). Ο ρόλος της ήταν να καταπαύσει την αντίθεση των Μανιατών κατά του Όθωνα και για τον σκοπό αυτό έκανε 100 αξιωματικούς μέλη ισχυρών οικογενειών της Μάνης. Για να συμβεί αυτό δέχθηκαν να γκρεμίσουν το πάνω όροφο των πύργων τους εντασσόμενοι αμέσως μετά στο στρατό. Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησαν οι αντιθέσεις μεταξύ μεγαλογεννητών και φαμέγιων.
1870: Αναπτύχθηκαν πολλές συγκρούσεις ανάμεσα στις οικογένειες σε όλα τα χωριά , όπως αναφέρει ο γιατρός Παπαδάκης. Ο μεγαλύτερος πόλεμος ήταν μεταξύ Καουριάνων και Κουρικιάνων. Διαβάστε εδώ:"Η Τελευταία μεγάλη βεντέτα των Καουριάνων- Κουρικιάνων"!!!
Το 1909 έγιναν στην Μάνη διάφορα ευτράπελα , όταν ο διοικητής στην Μάνη Τσακανίκας συνέλαβε τον Δήμαρχο της Μέσσης (Κοίτας) και τον πήγε φυλακή στην Αρέοπολη.
Ως εξής αναφέρεται η επίθεση των γυναικών στη στρατούνα της Τσίμοβας (Αρεόπολης) στον Πύργο του Τσακάκη:
" Ήρθαν 500 άνθρωποι , γυναίκες και άνδρες:
οι γυναίκες γεμάτες τις ποδιές πέτρες, περνούσαν από εδώ και μας έλεγαν : Που είναι η στρατούνα;"
Έβαλαν φωτιά στον Πύργο του Τσακάκη με φάνες για καπνό , οπότε βγήκαν όλοι από πόρτες και παράθυρα .
Οι γυναίκες έλεγαν στους στρατιώτες " φευγάτε εσείς δεν σας κάνουμε τίποτε. Τις φειροπουδιές θέλουμε και τον λοχία τον γιδοξούρη να τον δέσουμε"!! Ο λοχίας Τσακανίκας βρέθηκε κάτω από το κρεββάτι . Όλες οι γυναίκες τον έστησαν σαν γαμπρό και τον έφυσαν μια-μια..Τότε βγήκε το τραγούδι του Τσακανίκα:
Κίνησε ο αποσπασματάρχης
για να πάει στη Μέσα Μάνη.
Του τηλεγραφεί η Κοίτα
Κάτσε κάτω Τσακανίκα
Τι στη Μάνη δεν περνάνε
τους ευζώνους τους χαλάνε
Και θα πάθει ρεζιλίκι
και πολλά μασκαραλίκια
Φουστανέλα με γαζί
Ποιός λεβέντης τη φορεί
Πέντε γιάρδες φουστανέλα
του την κάψαν στον αέρα
Και στην Τσίμοβα να πάνε
και σαμάρι του φοράνε..
Ο Μανιάτης πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κουμουνδούρος κατήργησε με δικό του τρόπο ( φιλικό ή μη) τους πολέμους στην Μάνη.
Στα επόμενα χρόνια , οι Μανιάτες έχοντας πάντα την στρατιωτική αντίληψη υποστήριζαν εθιμικά την Βασιλεία και την Δημοκρατία της ισονομίας. Συμμετείχαν ενεργά για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας και της Κρήτης , στους Βαλκανικούς και τους Μικρασιατικούς πολέμους.
 |
| Κωνσταντίνος Δαβάκης-Δημήτριος Καλαποθάκης |
Κύρια όμως , ανάδειξη των Μανιατών ήταν στον μακεδονικό αγώνα , που κύριος οργανωτής του ήταν ο Δημήτριος Καλαποθάκης από την Αρεόπολη. Δεκάδες καπεταναίοι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους. Σημαντική υπήρξε η συμμετοχή των Μανιατών στον ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Αλβανία.
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης , ο νικητής των Ιταλών, ήταν σύμβολο ηρωισμού και διορατικού αξιωματικού.
Οι Μανιάτες ανυπόταχτοι και ελεύθεροι , μετείχαν στην αντίσταση κατά των Γερμανών.
Τέλος στα έσχατα χρόνια του εμφυλίου, δημιουργήθηκε η ιδιόμορφη μανιάτικη σύγκρουση με στοιχεία γδικιωμού και αντιδικιών.
Μεταπολεμικά η αστυφιλία, οι έχθρες αλλά και η έλλειψη εργασίας, οδήγησαν το μανιάτικο στοιχείο στην πρωτεύουσα και κυρίως στα Μανιάτικα του Πειραιά, όπου οι Μανιάτες μεγαλούργησαν στις επιστήμες, τις τέχνες και στην επιχειρηματικότητα.
Πηγές: Φωτεινός & Ελεύθερος Τόπος Β΄ Έκδοση Νικόλαος Καλαποθαράκος . Εκδόσεις Δεσμός
Φωτογραφικό υλικό: Όμορφη Μάνη
Όμορφη Μάνη
Προβολές
0 Σχόλια