Τα Μανιάτικα του Πειραιά!!

 

  Όποιος ασχολείται με την περιοχή της Μάνης δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί σε μια περιοχή εκτός Μάνης που όμως αποτελεί σημείο αναφοράς για τον τόπο,λόγω ασφαλώς της πυκνότητας του Μανιάτικου πληθυσμού, ο οποίος έφερε μαζί του τα ήθη και  τα έθιμα της πατρίδας του. Ο λόγος για τα Μανιάτικα στον Πειραιά!!
Οι Μανιάτες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή αυτή, απασχολούνταν κυρίως με τη λατόμευση και τα καμίνια για ασβέστη που δημιουργήθηκαν πλησίον του λόφου του Βώκου, αλλά και σε λιμενικές εργασίες, σε βιομηχανίες και βιοτεχνίες οι οποίες "άνθιζαν" στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα στη ζώνη του λιμανιού καθώς και στις σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις.

Δύο ήταν οι εκκλησίες , επί των πλείστων, στις οποίες οι Μανιάτες εκτελούσαν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και μυστήρια: Η Παναγία η Οδηγήτρια και η Αγία Σοφία.

Μεταξύ των ετών 1898 και 1902 ανεγέρθηκε στην περιοχή ο ομώνυμος Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας, μιας τρισυπόστατης βασιλικής μετά τρούλου, με δαπάνη του Δήμου Πειραιά. Ο ναός φέρεται να πήρε το όνομα αυτό προς τιμήν της συζύγου του τότε Δημάρχου Πειραιώς Τρύφωνος Μουτζόπουλου (ή Μουτσόπουλου).

Αυλή στα Μανιάτικα

Να μιλήσουμε για τα «Μανιάτικα» του Πειραιά. Για τους Μανιάτες που μετά τους Υδραίους και τους Χιώτες πρωτοεγκαταστάθηκαν στον Πειραιά, όπως αναφέρει στο βιβλίο του Εκ Πειραιώς ο Διονύσης Χαριτόπουλος.

«Στα Μανιάτικα επικρατεί μια απατηλή ηρεμία που δεν συναντάς σε καμία άλλη συνοικία του Πειραιά, που οι άνθρωποι μιλάνε δυνατά, γελάνε, κάνουν παρέα, τσακώνονται, τα ξαναφτιάχνουν και πάλι φίλοι είναι.

Στα Μανιάτικα δεν έχει γέλια, τραγούδια και ελαφρότητες, όλοι είναι σκυθρωποί και τσιτωμένοι και η κάθε ήσυχη ημέρα που περνάει μοιάζει εύθραυστη εκεχειρία σε εμπόλεμη ζώνη. Αγέλαστοι άνθρωποι, αυστηροί, χωρίς φόβο και έλεος, πέτρινοι σαν τον φοβερό βραχότοπο που εγκατέλειψαν για να βρεθούν στριμωγμένοι σε ένα καμαράκι με τσίγκια η πισσόχαρτα στη σκεπή, σε μια αυλή με άλλες δυο τρεις οικογένειες. Σα να μην έφτανε που έφεραν τις παλιές έχθρητες από την Μάνη.

Κάθε μανιάτικη οικογένεια έχει έναν ανοιχτό τάφο που δεν λέει να γεμίσει, σε καμιά εκκλησία στον Πειραιά δεν γίνονται τόσες κηδείες και τόσα μνημόσυνα σαν την Παναγία την Οδηγήτρια. Μετά από αιώνες πολέμων και σφαγών δεν έχουν καταλαγιάσει τα αίματα να μπουν σε ειρήνη με τον υπόλοιπο κόσμο και μεταξύ τους, και αν οι υπόλοιποι άνθρωποι εύχονται έναν γαλήνιο, ήσυχο θάνατο στα γεράματα, για τους Μανιάτες θεωρείται σχεδόν ταπεινωτικός: «Αν αποθάνει και κανείς ασκότωτος – τον κλαίσι – ασκότωτον, αμάτωτον, αδίκιωτον – τον λέσι».

Το αίμα ζητάει αίμα».

1950: Οικογένεια στα Μανιάτικα

Το μεγαλύτερο αξιοθέατο της περιοχής είναι ο ιστορικός Κινηματογράφος Καλιφόρνια που λειτουργεί από το 1930, έχει δώσει και το όνομα του στην γύρω από αυτόν περιοχή. Στις 10/03/1950 είχαμε το τραγικό γεγονός της πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε την ώρα λειτουργίας του κινηματογράφου με αποτέλεσμα τον θάνατο 8 ανθρώπων και τον τραυματισμό 26. Ο κινηματογράφος εξακολουθούσε να λειτουργεί μέχρι το 1984 περιστασιακά άλλοτε σαν θερινός και άλλοτε ως χειμερινός, στην συνέχεια περιήλθε στον Δήμο Πειραιώς σαν περιουσιακό στοιχείο ο οποίος αποκατέστησε τις ζημιές από την πυρκαγιά του 1950. Σήμερα δημιουργεί εντύπωση παλιού νεοκλασσικού κτιρίου μέσα στην κεντρική αγορά της συνοικίας στον πεζόδρομο της οδού Παλαμηδιού.

Αν ξέρεις τα «Μανιάτικα» μόνο από τα ρεπορτάζ της τηλεόρασης, τότε, χωρίς αμφιβολία, φαντάζεσαι ένα «γκέτο» κάτι σαν το Χάρλεμ. Κακόφημα κέντρα, κρησφύγετα συμμοριών και άλλα παρεμφερή. Αυτή την εικόνα έχουν, δυστυχώς, δώσει τα ΜΜΕ σε μια περιοχή που έχει συκοφαντηθεί όσο καμιά άλλη, τον τελευταίο καιρό. Αιτία, οι διαφορές που έχουν αναπτυχθεί και εκδηλωθεί μεταξύ των καταγομένων από τη Μάνη βουλευτών, από τους οποίους ουδείς κατοικεί στα «Μανιάτικα», που δεν είναι παρά μια-κάπως μεγάλη- γειτονιά, ανάμεσα στις οδούς Λακωνίας και Αιτωλικού (σήμερα Βλαχάκου), στο Ε΄ Διαμέρισμα του Δήμου Πειραιώς, ενώ ένα μικρό τους κομμάτι «ακουμπά» στον Δήμο Νικαίας.

Εκ παραδόσεως συντηρητική, αυστηρή, η λακωνική παροικία του Πειραιά, που προέκυψε από την εσωτερική μετανάστευση των κατοίκων μιας από τις πιο άγονες, αλλά και περήφανες περιοχές της χώρας, στήριξε την «λαϊκή δεξιά» παράταξη με κάθε τρόπο.

«Παθιασμένοι» με την πολιτική οι Μανιάτες, αλλά και με «νόμο» στην οικογένεια την προκοπή και τις σπουδές, δημιούργησαν ένα δυναμικό πυρήνα, του οποίου ο «αφρός» διαπρέπει σε όλους τους τομείς. Δεν υπάρχει μανιάτικη οικογένεια χωρίς το γιατρό, τον δικηγόρο, τον δικαστικό ή τον στρατιωτικό της. Η φτώχεια της καυτής πέτρας, έφερε τους μανιάτες στο Λεκανοπέδιο, αλλά η δίψα για ανάδειξη τους ώθησε στην ενεργό ανάμιξη με τα «πολιτικά».

Το Μανιάτικο λόμπι στα....Μανιάτικα του Πειραιά καλά κρατεί!! Όλοι οι υποψήφιοι στην περιφέρεια του Πειραιά , κυρίως στην Α΄ Πειραιά, δεν ξεκινούν βουλευτικό αγώνα χωρίς την απαραίτητη στήριξη των Μανιατών!!

Όμορφη Μάνη

Προβολές