Οι κάτοικοι της Μέσα Μάνης διακρίνονταν σε Νικλιάνους , τους ισχυρούς και Αχαμνόμερους ή φαμέγιους, τους αδύνατους.
1. Οι Νικλιάνοι είχαν σπίτια ψηλά με ανώγεια και πύργους. Έχουν δικαίωμα στον Κορφιά (τοποθεσία των βουνών του Ταϋγέτου) να βγαίνουν μάρμαρα για τις σκεπές των σπιτιών.Δικαίωμα στο Τηγάνι (κόλπος του Μεζάπου) και στους βράχους της παραλίας να πήζνουν και να μαζεύουν αλάτι. Έτσι με το δικαίωμα του ισχυρότερου δημιουργήθηκε μια τάξη τρόπω τινά ευγενών, η τάξη των Νικλιάνων.
2. Οι Αχαμνόμεροι κατοικούν σε σπίτια ισόγεια σκεπασμένα με μάρμαρα. Δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν στέγη θολωτή (καμάρα) ούτε σε ισόγειο σπίτι και είναι πάντα κάτω από την ακτίνα του πύργου ή του πυργόσπιτου Νικλιάνου. Ονομάζεται δε ο Αχαμνόμερος περιφρονητικά από τον Νικλιάνο: ο γάϊδαρος. Το παρακάτω περιστατικό είναι αρκετά χαρακτηριστικό:
" Στα 1883 η θεία Μιχαλού Γ. πήγε στην Καλαμάτα να δει τους δυο γιούς της που κρατούνταν υπόδικοι στις φυλακές Αλεξανδράκη. Την φιλοξενεί στο σπίτι του και θα την οδηγήσει στις φυλακές ο χωριανός της μορφάνθρωπος λοχαγός Ιωάννης Π. ένας ανοιχτόκαρδος άνθρωπος που κάθε καλοκαίρι πήγαινε στο χωριό του στη Μέσα Μάνη.
Την ώρα που πρόκειται να ξεκινήσουν για τις φυλακές , η Μιχαλού δείχνει στο λοχαγό ένα κοφίνι φραγκόσυκα που έφερε για τα παιδιά της από την Μ. Μάνη και του λέγει να το πάρει.Ο λοχαγός κάλεσε τον υπηρέτη του στρατιώτη του έδειξε το κοφίνι και τον διέταξε να το πάρει και να ακολουθήσει.
Της Μιχαλούς της κακοφάνηκε αυτό και του λέει:
- Αμιτί, ντροπχιάζεις τα μούτρα ζου, βρε παλιογαϊδουρέλακα , να πάης μοναχό ζου ένα κοφίνι φραγκόσουκα στα παιδία μου, γιατί ζούστηκες μακρύ σπαθί;
Κι ο λοχαγός γελώντας:
- Μα εδώ βλέπεις , θεία Μιχαλού , είμαι κι εγώ Νικλιάνος!!"
Μια ή περισσότερες οικογένειες Αχαμνόμερων προσκολλούνται σε μια γενιά Νικλιάνων και ζουν κάτω από την προστασία τους. Ακολουθούν τους Νικλιάνους αυτούς στις πειρατικές επιχειρήσεις τους , τους βοηθούν στους πολέμους τους με άλλες γενιές και στις δουλειές τους.
Οι Αχαμνόμεροι έχουν δικαίωμα να οπλοφορούν , για αυτό και δεν είναι δούλοι των Νικλιάνων.Στις δουλειές τους , στη ζωή τους και στο σπίτι τους είναι εντελώς ελεύθεροι σαν τους Νικιλιάνους. Οι Νικλιάνοι παίρνουν γυναίκες τους αχαμνόμερες και οι Αχαμνόμεροι νικλοπούλες χωρίς διάκριση ή περιορισμό. Περιορισμό έχουν οι Αχαμνόμεροι μόνο σε ότι μπορεί να τους κάνει ισχυρότερους και επικίνδυνους: δηλαδή σπίτι γερό, τοποθεσία σπιτιού και συμμαχία με άλλους ισχυρούς.
3. Πολλές οικογένειες Αχαμνόμερων , όταν πληθαίνουν , παίρνουν τα δικαιώματα τους αυτά με το τουφέκι τους, στο ίδιο χωρίο ή κτίζοντας άλλο. Εκεί χτίζουν και πυργόσπιτα και πύργους και γίνονται ισότιμοι με Νικλιάνους. Άλλοτε πάλι ενώνονται με γενιά Νικλιάνων και άλλοτε γενιές Αχαμνόμερων ενώνονται σε μια γενιά και γίνονται ισχυροί. Με τον καιρό χάνεται η μνήμη του Αχαμνόμερου και γίνονται Νικλιάνοι. Στον τόπο δηλαδή αυτό , την αξία στον άνθρωπο την δίνει πλέον το τουφέκι!!
Αυτούσιο απόσπασμα από το βιβλίο Δημητρίου Β. Δημητράκου-Μεσίσκλη
Όμορφη Μάνη
Προβολές
0 Σχόλια