Μάνη: «»Το μέρος τ’ ανατολικό λέγεται Κάτω Μάνη τα άλλα δύο τα δυτικά Έξω και Μέσα Μάνη»

   

 Η Μάνη, μια γη σμιλεμένη από τον άνεμο και τη θάλασσα, απλώνεται σαν μια παλάμη τραχιά και μυστηριώδης, με τα τρία νοτιότερα άκρα της να βυθίζονται στην αγκαλιά του πελάγους. Εκεί, όπου ο Ταΰγετος σβήνει την τελευταία του πνοή, στέκει το ακρωτήρι Ταινάριο, σκοτεινό και ερημικό, σαν φύλακας μυστικών που χάνονται στα βάθη των αιώνων.

Το μεγάλο βουνό, σαν ραχοκοκαλιά, χωρίζει τη Μάνη σε δύο κόσμους: την ανατολική, που λουζόταν από το φως του Λακωνικού κόλπου, και τη δυτική, που ατενίζει τον Μεσσηνιακό με βλέμμα σιωπηλό. Όπως ψιθύρισε ο ποιητής Νικηφόρος Νηφάκος, "Το μέρος τ' ανατολικό λέγεται Κάτω Μάνη, τα άλλα δύο τα δυτικά Έξω και Μέσα Μάνη".

Η Κάτω και Έξω Μάνη, ένας κήπος ευλογημένος, στολισμένος με ελιές, ευκαλύπτους, αμυγδαλιές και κυπαρίσσια, ένα μωσαϊκό χρωμάτων και αρωμάτων. Αντίθετα, η Μέσα Μάνη, μια γη γυμνή και άγονη, σπαρμένη με πέτρες και σπηλιές, σαν να την άφησε ο Θεός στην άκρη, λέγοντας "ό,τι περίσσεψε, ας πάει εκεί". Εκεί, όπου οι σκιές χορεύουν στα βράχια και ο άνεμος ψιθυρίζει ιστορίες από περασμένους καιρούς, η γη αποπνέει μια αίσθηση μυστηρίου και δύναμης.

Λαγκάδα

Οι παραλίες της Κάτω και Έξω Μάνης, αμμώδεις και ήρεμες, προσκαλούν σε γαλήνιες βουτιές, ενώ της Μέσα Μάνης, με τα βότσαλα και τα κρύα νερά, κρύβουν μυστικά και θρύλους, ιστορίες για δαίμονες και νεράιδες που χορεύουν στο φως του φεγγαριού. Στις σπηλιές της, ο χρόνος φαίνεται να σταματά, και οι θρύλοι ζωντανεύουν, μιλώντας για κρυμμένους θησαυρούς και χαμένες ψυχές.

Και όμως, σε αυτή την ποικιλομορφία, η Μάνη αποκαλύπτει την ομορφιά της. Η ανατολή του ήλιου, μια πανδαισία χρωμάτων που βάφουν τον ουρανό και τη θάλασσα, και η δύση, όταν ο ήλιος βουτά στον Μεσσηνιακό, αφήνοντας πίσω του μια χρυσαφένια λάμψη. Οι αποχρώσεις του πορτοκαλί και του κόκκινου, σαν φλόγες που σιγοκαίνε, βάφουν τον ορίζοντα, δημιουργώντας μια εικόνα που κόβει την ανάσα.

Τραχήλα

Ο Ταΰγετος, ο πενταδάκτυλος γίγαντας, στέκει αγέρωχος, προστατεύοντας τη Μάνη από τους ανέμους και τις καταιγίδες, κρατώντας την αγκαλιά του ζεστή και φιλόξενη. Οι κορυφές του, σαν πέτρινοι φρουροί, παρακολουθούν τη ζωή να κυλάει, και οι σκιές τους χορεύουν στους λόφους και τις κοιλάδες.

Σε αυτή τη γη των αντιθέσεων, οι Μανιάτες, απόγονοι των Σπαρτιατών, έγραψαν μια ιστορία γεμάτη ανδρεία και πάθος, μια ιστορία που αντηχεί ακόμα στα βράχια και στις σπηλιές της Μάνης. Οι πύργοι τους, σιωπηλοί μάρτυρες περασμένων εποχών, στέκουν αγέρωχοι, θυμίζοντας τις μάχες και τους θριάμβους, τις αγάπες και τα μίση, που σημάδεψαν αυτόν τον τόπο.

Για την Όμορφη Μάνη

Προβολές