Φανταστείτε να αφήνετε πίσω σας την μαγευτική ομορφιά του Σπηλαίου Δυρού, ενός από τα πιο εντυπωσιακά σπήλαια του κόσμου, με τους χιλιάδες σταλακτίτες και σταλαγμίτες που καθρεφτίζονται στα υπόγεια νερά. Καθώς η διαδρομή σας συνεχίζεται στην καρδιά της Μάνης, λίγο πριν φτάσετε σε αυτό το τουριστικό θαύμα, ένα άγαλμα ξεπροβάλλει σαν όραμα μέσα από τους ελαιώνες.
Μια γυναικεία φιγούρα οικεία σε κάθε Έλληνα: η κυρά της Μάνης. Με τη χαρακτηριστική μαντήλα στο κεφάλι και το μακρύ φόρεμα, στέκει αγέρωχη. Όμως, αντί για καλάθι ή στάμνα, κραδαίνει απειλητικά ένα τεράστιο δρεπάνι. Αυτή η εικόνα, που συνάντησα κι εγώ στο δρόμο για το Σπήλαιο Δυρού, έγινε η αφορμή για να ανακαλύψω μια συγκλονιστική ιστορία.
Γυρίζουμε πίσω στο καλοκαίρι του 1826. Η Ελλάδα είναι διχασμένη, και ο Ιμπραήμ, επικεφαλής των αιγυπτιακών ορδών, εισβάλλει στην Πελοπόννησο, απειλώντας να πνίξει την Ελληνική Επανάσταση. Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα, γράφτηκε μια άγνωστη σε πολλούς μάχη, μια μάχη που έδωσαν οι άοπλες γυναίκες της Μάνης, μια μάχη που έμελλε να έχει τεράστια σημασία για το έθνος.
Ο Ιμπραήμ, μετά την αποβίβασή του στη Μεθώνη, σκόρπιζε τον τρόμο και την καταστροφή. Στο Μανιάκι, ο Παπαφλέσσας έπεσε ηρωικά μαζί με τους 300 άνδρες του. Ο εθνικός διχασμός έφτανε στο αποκορύφωμά του. Τον Αύγουστο, ο Ιμπραήμ κατέλαβε τη Μονεμβασιά και τον Απρίλιο του 1826 το Μεσολόγγι, μετά την ηρωική έξοδο. Οι συνεχείς ήττες έσβηναν κάθε ελπίδα.
Με την έπαρση του αήττητου στρατηγού, ο Ιμπραήμ επέστρεψε στην Πελοπόννησο, αποφασισμένος να «τιμωρήσει» τους ανυπότακτους Μανιάτες, το μοναδικό ελεύθερο κομμάτι της Ελλάδας. Στόχος του ήταν να καταστρέψει ολοσχερώς τη Μάνη, αντιλαμβανόμενος ότι η ελευθερία της αποτελούσε θανάσιμο εμπόδιο στα σχέδιά του.
Όμως, η αυταπάρνηση και το θάρρος των θρυλικών Μανιατισσών, των γυναικών με τα δρεπάνια, έμελλε να αλλάξουν την ιστορία. Φτάνοντας κοντά στη Βέργα του Αλμυρού, όπου οι Μανιάτες είχαν οχυρωθεί, ο Ιμπραήμ απαίτησε την παράδοση της Μάνης, απειλώντας με ολοκληρωτική καταστροφή.
Ο Γιωργάκης Μαυρομιχάλης, ηγέτης των Μανιατών, απάντησε με μια φωνή που θύμιζε τον Λεωνίδα: «Σε περιμένουμε με όσας διαθέτεις δυνάμεις. Οι κάτοικοι της Μάνης γράφομε και σε περιμένομε».
Το πρωί της 22ης Ιουνίου 1826, ο Ιμπραήμ εξαπέλυσε διπλή επίθεση στη Μάνη. Στη Βέργα, 8.000 πεζοί και 2.000 ιππείς συγκρούστηκαν με τους περίπου 2.400 Μανιάτες, οι οποίοι πολέμησαν με ηρωισμό. Στο Δυρό, όπου αποβιβάστηκαν οι δυνάμεις του Ιμπραήμ, τους περίμενε μια ακόμη πιο τρομερή έκπληξη. Οι γυναίκες της Μάνης, με τα δρεπάνια του θερισμού, με πέτρες και ξύλα, όρμησαν με αυταπάρνηση, θερίζοντας στην κυριολεξία τις εχθρικές δυνάμεις.
Οι σκηνές ηρωισμού που εκτυλίχθηκαν στο Δυρό και σε όλη την περιοχή ήταν συγκλονιστικές. Ο ακαδημαϊκός Δ. Κόκκινος, αναφερόμενος στις ηρωίδες της Μάνης, έγραψε: «Η Μάνη μάς έδωσε νέας Αμαζόνας…». Η θυσία και η γενναιότητα αυτών των γυναικών έσωσαν την Ελλάδα από βέβαιο αφανισμό, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την ανδρεία και την αποφασιστικότητα των Μανιατών.
Όμορφη Μάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου