Ο Παπα Γιώργης από το Κατωπάγκι!!

 Θέλει μεγάλη προσπάθεια και πραγματική προσήλωση στο λειτούργημα που καλείται να εξασκήσει  όταν κάποιος είναι Ιερέας στη Μάνη.

Ελλείψει δρόμων τα παλιά χρόνια πως να μεταβαίνει ένας ιερέας από χωριό σε χωριό όταν καλείτο να πράξει το λειτούργημα του;

Οι μετακινήσεις του   γίνονταν κυρίως με το γαϊδουράκι. Ειδοποιούνταν ο Ιερέας και πολύ ώρα πριν ξεκινούσε και μέσα από τα κακοτράχαλα μονοπάτια διάβαινε για να φτάσει στον προορισμό του, με λιοπύρι το καλοκαίρι και με κρύο και βροχή τον χειμώνα , όπου στο τέλος πάντα  κατάφερνε και ήταν συνεπής στην ώρα του.

Μα και τα νεότερα χρόνια λόγω ελλείψεων Ιερέων στη Μέσα Μάνη δεν έχει μεγάλη διαφορά από το χθές. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι το μεταφορικό μέσο, έτσι αντί για το συμπαθές τετράποδο η μετακίνηση γίνεται με αυτοκίνητο.

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια τον συγχωρεμένο τον Παπαγιώργη τον Οικονομάκη ο οποίος τις ημέρες του Πάσχα και δη την Μεγάλη Εβδομάδα, όταν και ο κόσμος λόγω των αργιών είναι στην Μάνη πολυπληθέστερος ξεκινούσε την διαδρομή για τις εκκλησίες πολύ νωρίς, σχεδόν από το μεσημέρι!

Σε πολλές από αυτές τον ακολουθούσα και μου έρχεται στην σκέψη μου  η αγωνία του για να προλάβει όλα τα χωριά.

Ιδιαίτερα η Μεγάλη Παρασκευή φαίνεται να ήταν η πιο δύσκολη για το λειτούργημα του, ημέρα.Ξεκινούσε από το πρωϊ με το σαραβαλάκι του και πήγαινε για τρισάγιο στα περισσότερα χωριά της αποσκιερής Μέσα Μάνης.Το μεσημέρι ένα γρήγορο κολατσό στο σπίτι του στην Έλια και μετά ξανά στους δρόμους για να προλάβει τον Επιτάφιο.

Μου έλεγε» Πρέπει στις 7.00 να κάνω Επιτάφιο στο Γερολιμένα, στις 8.30 πρέπει να είμαι στην Κοίτα και μετά στα χωριά του Κατωπαγκίου με τελική λειτουργία στον Κούνο γύρω στις 11.00 το βράδυ».

Αλίμονο εάν δεν προλάβαινε!!!

Την δε Ανάσταση το Μεγάλο Σαββάτο, εκεί να δείτε άγχος  για πως θα προλάβει  τις Αναστάσεις σε όλα τα χωριά

, αλλά όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή εκεί ήταν και η αστεία πλευρά της ιστορίας, καθώς γύρω στις 8.00 το απόγευμα είχε ήδη «σηκώσει» Ανάσταση στο Γερολιμένα.Έτσι στις 8.30 οι κάτοικοι στο Γερολιμένα μπορούσαν να ψήσουν μέχρι αρνί, ενώ την ίδια ώρα στα άλλα χωριά όλοι βρίσκονταν ακόμα σε καθεστώς νηστείας!!

Τελικά για άλλη μια-πολλοστή φορά-στις 12.00 τα μεσάνυχτα «σήκωνε» Ανάσταση στην κοινότητα στον Κούνο όντας συνεπής  στο πρόγραμμα του και στους πιστούς.

Σήμερα ο γλυκύτατος  Παπα Γιώργης από την Έλια δε ζει. Φεύγοντας όμως για την γειτονιά των αγγέλων, στον Παράδεισο της ψυχής του άφησε ένα θεάρεστο έργο τιμώντας το λειτούργημα  το οποίο κλήθηκε να κάνει, την πατρίδα του την Μάνη αλλά και την οικογένεια του με περηφάνια και λεβεντιά γιατί λεβέντης ήταν πάντα!!
Το τραγούδι που ακολουθεί είναι αφιερωμένο στον Παπά Γιώργη:

Το άρθρο αυτό διαβάστηκε από: