Μάνη:.... " Με φόντο την Βάθεια και το Κάβο Γκρόσσο"!!

 

Μου έρχονται στο μυαλό  οι στιγμές ξεγνοιασιάς και ηρεμίας ζώντας στον τόπο μου στη Μάνη.

Τα πρωϊνά  ξυπνάω και βρισκόμενος στον πιο ψηλό όροφο του πύργου, έχω την αίσθηση ότι μιλάω με το Θεό.Δεν ακούγεται πραγματικά τίποτε, παρά μόνο κάποια τιτιβίσματα πουλιών.

Βγαίνοντας στο λιακό και αγναντεύοντας ολόκληρο το λακωνικό κόλπο , οι εικόνες είναι μαγευτικές. Το γαλάζιο  του ουρανού και της θάλασσας κυριαρχούν στο βλέμμα μου.  Ψηλά στο βάθος, κάποιο σύννεφο φαίνεται σαν ένα πελώριο δαντελένιο σεντόνι το οποίο απλώνεται στο άπειρο παίζοντας  θαρρείς ,κρυφτό με τις χρυσαφένιες ακτίνες του ήλιου που λίγο πριν έχει ανατείλει.

Στην πλαγιά του βουνού διακρίνω τα πυργάκια από τα γύρω χωριά τα οποία ανάμεσα σε σωρούς από ελαιόδεντρα, ξεπροβάλλουν  δημιουργώντας σκιές από ακανόνιστα σχήματα σε γκρι απόχρωση , αυτό της πέτρας.

Μα εδώ άλλωστε είναι το βασίλειο της Πέτρας!!

Οι παραλίες στρωμένες με μεγάλα βότσαλα (λαλούδες) υποδέχονται τις ορδές των κυμάτων που τα φέρνει ο μπάτης από το μακρύ τους ταξίδι, ώσπου σιγά-σιγά  σβήνουν και χάνονται.

Το χαρακτηριστικό στη Μάνη και το διαφορετικό, είναι ότι ενώ ο τόπος της είναι άγριος και τραχύς, εντούτοις σε όποιο σημείο πας σε εντυπωσιάζει βλέποντας όλο και κάτι καινούργιο.

Σε κάνει ποιητή, σε κάνει πεζογράφο, σε κάνει ιστορικό!!

Βλέποντας τα πυργόσπιτα της Βάθειας που στέκει εκεί ψηλά στο λόφο, θαρρείς ότι μέσα στους ψηλούς πύργους κρύβονται αρχηγοί και οπλαρχηγοί, με  τις γνωστές φουστανέλες και τα καριοφίλια στους ώμους τους, κάτω από το φως μιας λάμπας και συζητούν. Φαντάζεσαι ότι έρχεται η ώρα που θα ξεχυθούν στα  φτιαγμένα από ξερολίθι μονοπάτια και θα κυνηγήσουν τον εχθρό.

Μα και η ιστορία να μην σε συγκινεί,  ανεβασμένος σε έναν από αυτούς τους πύργους στο πιο ψηλό πάτωμα, διακρίνεις ολόκληρο τον ωκεανό μπροστά σου, βλέποντας τα καράβια να περνούν ξεγλιστρώντας από το ακρωτήρι  και εάν είναι κρουαζιερόπλοια, φαντάζεσαι πως κάποιος από τους επιβάτες, έχοντας αφήσει τους υπόλοιπους στο σαλόνι του πλοίου, καθισμένος έξω στην κουπαστή, βλέπει με θαυμασμό τις καστροπολιτείες της Μάνης , τσιμπώντας τον εαυτό του έκπληκτος μη πιστεύοντας ότι αυτό που βλέπει υπάρχει στις μέρες μας!!!

Το μεσημέρι όταν  ο ήλιος καψαλίζει τα πάντα, που ακόμα και τα πουλιά ψάχνουν μια όαση δροσιάς με τα τζιτζίκια εν χορώ να  έχουν στήσει κανονικό πανηγύρι, εμένα θα με βρει σε κάποια χαμηλή δροσερή καμάρα, με τους δικούς μου παρέα να πίνουμε ένα κρασί τρώγοντας σύγκλινο, τηγανίτες και ντόπιο τυρί ,λέγοντας ατέλειωτες ιστορίες για την λιτή και όλο πολέμους ζωή των προγόνων μας Μανιατών.  Κάποια στιγμή ο απρόσκλητος, μα πάντα καλοδεχούμενος επισκέπτης, ο  Μορφέας  θα μπει διακριτικά στην παρέα μας και θα μας πάει σε αυτό το ξέγνοιαστο ταξίδι του!!!

Το σβήσιμο της ημέρας στη Μάνη θα με βρει να αγναντεύω προς την δύση, εκεί που οι κουρασμένες ακτίνες του ήλιου θα αρχίσουν να αποχωρίζονται την όμορφη  λάμψη τους, δίνοντας  εκείνο το πορφυρό γλυκό χρώμα που δημιουργεί βαθυκόκκινες ανταύγειες στο γαλανό ουρανό. Αυτό το χρώμα που όμως σιγά-σιγά σβήνει και χάνεται στον ερχομό του λυκόφως πίσω από τον επιβλητικό βράχο του Κάβο Γκρόσο.  Είναι η στιγμή που νιώθω ότι βλέπω  ένα ιδιότυπο θέατρο σκιών, όπου πίσω από το νοητό κάτασπρο σεντόνι ,τονίζονται τα μαύρα σχήματα από τις  φραγκοσυκιές και τους  κορμούς των ελαιόδεντρων, που  κρεμασμένοι θαρρείς βρίσκονται στις άγριες πλαγιές των βουνών. Είναι επίσης η ώρα που ανάμεσα στο διάσελο των βουνών του Σαγγιά κάποιες πρώτες αναγνωριστικές βουές από το σκούξιμο των τσακαλιών ,προμηνύουν ότι έρχεται  η νύχτα και δειλά δειλά θα απλώσει το μαύρο πέπλο της σε ολόκληρη τη Μάνη.

 Εγώ καθισμένος στους ψηλούς πύργους της Βάθειας, βλέπω το καράβι να περνά μπροστά από το μεγάλο ακρωτήρι με τα φώτα αναμμένα. 

Όχι ..(!!) τώρα δεν νομίζω πως κάποιος κάθεται στην κουπαστή και αγναντεύει!! Μάλλον φωτισμένο όπως φαίνεται από τα φινιστρίνια  ,  φαντάζομαι ότι όλοι οι επιβάτες  βρίσκονται στην τραπεζαρία του καραβιού και απολαμβάνουν το γεύμα τους. Μετά ντυμένοι και με στυλ αυτό του καθωσπρεπισμού  - που διακρίνει λίγο πολύ  όλους μας – θα πάνε στην μεγάλη αίθουσα και θα ξεκινήσει ο βραδινός χορός. Εκεί οι γυναίκες μυγιάγγιχτες και ψηλομύτες , κάνοντας επίδειξη τα μακριά πολυτελή φορέματα  και οι άντρες  τα ακριβά κουστούμια και τα πολυτελή πούρα (μπορεί και ιμιτασιόν), όλοι μαζί, θα ξεκινήσουν να επιδεικνύουν  τις ικανότητες στο χορό και να τονίζουν την «υψηλή» καταγωγή τους.

Εγώ στη βεράντα ενός πύργου θα χαζεύω το πλοίο που σε λίγο θα χαθεί πίσω από το ακρωτήρι , έχοντας για "ορχήστρα" μου το βουητό των τσακαλιών, ή το γλυκό σκούξιμο των γρύλων και θα καπνίζω ένα τσιγάρο στριφτό (την πιο φθηνή μάρκα) , φορώντας ένα κοντοπαντέλονο, αλλά δίχως να μου λείπει τίποτε ,αφού απολαμβάνω τις υπέροχες ημέρες και νύχτες στον τόπο μου.

Κείμενα-φωτό: Όμορφη Μάνη

Προβολές