Παρά το άγριο και απόκοσμο τοπίο της Μάνης, μια γη που για πολλούς ξένους φέρει την ίδια αυστηρότητα με τον φαινομενικά σκληρό χαρακτήρα των Μανιατών, μια αλήθεια λάμπει πιο φωτεινή από τον μεσογειακό ήλιο: η φιλοξενία δεν είναι απλώς μια συνήθεια, αλλά μια σχεδόν ιερή υποχρέωση. Ριζωμένη σε μια βαθιά, γνήσια καλοσύνη και ένα ισχυρό αίσθημα σύμπνοιας και ευσπλαχνίας προς τον ξένο – αυτόν που βρίσκεται μακριά από την πατρίδα του (όπως στην αρχαία Ελλάδα, όπου η λέξη "ξένος" περικλείει τόσο τον αλλοδαπό όσο και τον φιλοξενούμενο).
Στα γραφικά χωριά της Μάνης, η έλλειψη φιλοξενίας επισύρει μια ντροπή που ξεπερνά ακόμα και τα πιο σοβαρά εγκλήματα. Είναι μια μικροπρέπεια ασυγχώρητη στα μάτια των ντόπιων, μια πράξη που αγγίζει τα όρια της κοινωνικής απομόνωσης.
Υπάρχει όμως και ένας βαθύτερος, πνευματικός λόγος πίσω από αυτή την αδιαπραγμάτευτη αρετή. Οι φαινομενικά πολλές ερωτήσεις που απευθύνουν οι Μανιάτες στους ξένους δεν πηγάζουν από άσκοπη περιέργεια, αλλά από ένα γνήσιο ενδιαφέρον: «Είστε παντρεμένος; Ζουν οι γονείς σας; Από πού έρχεστε; Τι δουλειά κάνετε; Είναι όμορφα εκεί που ζείτε; Καλύτερα από εδώ; Πεινάτε; Τι μπορούμε να σας προσφέρουμε;»
Κάθε επισκέπτης με ευαισθησία θα αντιληφθεί, πέρα από την κυριολεκτική σημασία των λέξεων, την προθυμία και τη φροντίδα στην έκφρασή τους – μια έκφραση που απέχει πολύ από την αδιακρισία. Αυτές οι ερωτήσεις υπαγορεύονται από μια αληθινή, αδηφάγο επιθυμία να δημιουργήσουν μια κοινή βάση ανάμεσα στους ανθρώπους το συντομότερο δυνατό, έναν αποτελεσματικό τρόπο για να προστατεύσουν τον ξένο από τους κινδύνους και τις στερήσεις της μοναξιάς σε ένα άγριο έδαφος. Η αδιαφορία θεωρείται από τους Μανιάτες σημάδι κτηνωδίας, μια άρνηση των θεμελιωδών ανθρώπινων αισθημάτων.
Αυτή η ίδια έκφραση, πριν ακόμα ωριμάσει στους μεγαλύτερους, μπορεί να διαβαστεί στα εξεταστικά και φιλάγαθα μάτια των παιδιών. Μεγαλώνουν με θαυμασμό και μια ακαταμάχητη προσπάθεια να κατανοήσουν αυτό το ξαφνικό "αίνιγμα" που ακούει στο όνομα "ξένος". Συγκεντρώνονται γύρω από την καρέκλα του σαν τεράστια, περίεργα μάτια, παρακολουθώντας με σεβασμό κάθε του λέξη.
Η Μάνη, η μητέρα γη με την παράδοση αιώνων, φημίζεται για την αγνή φιλοξενία της. Ο ξένος, με την ομόφωνη αποδοχή ολόκληρης της οικογένειας, τυλίγεται στη ζεστασιά της, μεταμορφώνεται από "ξένος" σε "δικός μας" και απολαμβάνει το καλύτερο δωμάτιο στον περήφανο πύργο, τα πιο εκλεκτά εδέσματα και την πιο γενναιόδωρη περιποίηση.
Αν τύχει, ξένε, και περάσεις από τη Μάνη, όποια πόρτα κι αν χτυπήσεις, εκτός από ένα δροσερό νερό, οι φιλόξενοι οικοδεσπότες θα σου προσφέρουν φαγητό και ύπνο, πολλές φορές χωρίς καν να γνωρίζουν ποιος είσαι και από πού έρχεσαι! Ανακαλύψτε την αυθεντική Μάνη, όπου η παραδοσιακή φιλοξενία είναι ζωντανή και περιμένει να σας αγκαλιάσει. Ελάτε να γνωρίσετε την καρδιά της Ελλάδας, όπου η ανθρώπινη επαφή και η αλληλεγγύη είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες.
Όμορφη Μάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου