Κείμενο-Φώτο : Όμορφη Μάνη
…Φτάσαμε κάπως αργά το απόγευμα στην Καρδαμύλη.
Από ψηλά που κατηφορίζαμε ερχόμενοι από την Καλαμάτα , ξεπρόβαλε σε μια απότομη στροφή η Καρδαμύλη και μας φάνηκε σαν να βλέπαμε έναν υψηλής ποιότητας πίνακα ζωγραφικής.Από ψηλά , όπως κοιτάζεις αυτή την μικρή πόλη, διακρίνεις μια ακανόνιστη σειρά από σπιτάκια τετράγωνα με κεραμίδια ,κτισμένα σε μια μικρή παραθαλάσσια πεδιάδα γεμάτη ελιές, πικροδάφνες και πρασιές. Κάπου-κάπου την μονοτονία του πράσινου σπάνε κάποιες βουκαμβίλιες που το κόκκινο τους χρώμα ,ταιριάζει απόλυτα με το πορφυρό χρώμα που απλώνεται στο Μεσσηνιακό κόλπο ,την ώρα που οι ακτίνες του ήλιου τον σκεπάζουν και χάνεται σιγά-σιγά πίσω από το νησάκι Βενέτικο και πιο πέρα τις ακτές του Πεταλιδίου, του Χράνου της Περούλιας αλλά και της Κορώνης.
Στα ανατολικά και ανάμεσα από κάποια μικρά υψώματα ,όπου διακρίνονταν διάσπαρτα μικρά-μικρά σπιτάκια, θαρρώ του Πετροβουνίου και πιο μακριά του Εξωχωρίου, υψώνεται περήφανος και όλο λεβεντιά ο Ταΰγετος, το υψηλότερο πανέμορφο βουνό ολόκληρης της Πελοποννήσου.
Πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο, θαύμαζα το μικρό νησάκι-κόσμημα που σχεδόν ακουμπάει την Καρδαμύλη, το νησάκι Μερόπη, και που επάνω του έχει κτισθεί ένα τείχος , δείγμα ότι προϋπήρχε κάποιο κάστρο μάλλον βενετσιάνικης προέλευσης .
Στην είσοδο της πόλης δεσπόζει η πανέμορφη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και δυτικά της απλώνεται η παραλία -πόλος έλξης για τους τουρίστες- Ριτσά.
Αφήσαμε γρήγορα το αυτοκίνητο και τακτοποιήσαμε τα του ύπνου! Δωμάτιο βρήκαμε ακριβώς απέναντι από το πέτρινο κεραμοσκέπαστο και γραφικό Δημαρχείο της Δυτικής Μάνης ,στο ξενοδοχείο «Ιφιγένεια».
Παρά την κούραση μας βγήκαμε μια βόλτα να δούμε την φωτισμένη πανέμορφη πόλη.
Στον κεντρικό στενό δρόμο, διακρίναμε παραδοσιακά μαγαζάκια και ανάμεσα τους σπιτάκια σε σχήμα κύβου ,πέτρινα και με το απαραίτητο- σήμα κατατεθέν της Καρδαμύλης- κεραμίδι ,και όλα τους στολισμένα σε πόρτες και μπαλκόνια, με λογής-λογής φυτά σε διακοσμημένες γλαστρούλες , πιθάρια αλλά και αυτοσχέδιες δημιουργίες ορισμένων μερακλήδων.
Στην πλατεία ,την σιωπή τάραζε, το άκουσμα ενός μπουζουκιού που κάποιος βιρτουόζος ,παίζοντας , διασκέδαζε την παρέα του πίνοντας μια κούπα κρασί.
Αν ο Παράδεισος - όπως περιγράφεται- είναι ένα περιβόλι γεμάτο λουλούδια όλων των ειδών ,που προσφέρουν εκπληκτικούς οπτικούς χρωματισμούς, ενώ η ευωδία που αναβλύζει από μέσα τους , σου εξεγείρει όλες τις αισθήσεις (!!) τότε κι εδώ , προσθέτοντας στα παραπάνω και το αριστουργηματικό σμίξιμο πέτρας και κεραμιδιού , μπορείς αβίαστα να πείς ότι ίσως τελικά η Καρδαμύλη είναι ένας Παράδεισος ,βγαλμένος, προσθέτουμε εμείς, από τις εικόνες ενός παραμυθιού, όπως αυτά του μετρ του είδους Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Όσο η νύχτα βυθίζονταν και στη φύση απλώνονταν το μαύρο πέπλο της , η θαλάσσια αύρα σε συνδυασμό με το φύσημα της τραμουντάνας γαργάλιζε το δέρμα μας.
Απέναντι από το Δημαρχείο της Δυτικής Μάνης- τα κτίρια χωρίζει ο κεντρικός δρόμος- ένα πολύ όμορφο, μερακλίδικα φτιαγμένο μαγαζάκι, ο «Κρίταμος» , το οποίο συνδυάζει την παράδοση της πόλης αλλά έχοντας προστεθεί σε αυτό και πινελιές νεανικού, μοντέρνου στυλ, προσκαλώντας έτσι τους νέους να το κάνουν στέκι τους , ήταν η επιλογή μας. Στη μεγάλη βεράντα του, από τη μια πλευρά εμείς με κάποιο μεζεδάκι και μια κούπα κρασί , και στην άλλη άκρη νέοι, όμορφοι άνθρωποι ,ανέμελοι και χαμογελαστοί , συνομιλούσαν, έπαιζαν, γελούσαν.
Ο Πέτρος, Ο Κώστας, Ο Γιώργος και η Χριστίνα
Ήταν ο Πέτρος, ο Κώστας, ο Γιώργος και η Χριστίνα! Όπου και αν πάει κάποιος, όσο όμορφα και να είναι, τη γοητεία συμπληρώνει πάντα η παρουσία νέων ανθρώπων. Μακριά από σκοτούρες, έγνοιες και ιδιαίτερες κοινωνικές υποχρεώσεις ,δίνουν την χαρά της νιότης, όπου, μην κρυβόμαστε ,όλοι οι μεγαλύτεροι νοσταλγούμε και την αναπολούμε με κάποιο παράπονο, ίσως και βαθιά θλίψη , για τα χρόνια που έφυγαν και δεν ξαναγυρίζουν.
Ο Γιώργος Χιουρέας -ένα νέο, όμορφο ψηλό παιδί-όπως μας είπε, είναι ο ιδιοκτήτης δυο μαγαζιών, το ένα ήταν εκείνο που βρισκόμασταν. Το άλλο ίδιου στυλ (μπαρ-μεζεδοπωλείο), είναι το «Αquarelle» το οποίο βρίσκεται από κάτω, στην παραλία.
Η όμορφη , λεπτοκαμωμένη κοπελιά , η Δήμητρα μας έκανε τον λογαριασμό και αφού πληρώσαμε φύγαμε από το μαγαζί, αφήνοντας μόνα πια τα νέα παιδιά, να συνεχίζουν να ονειρεύονται, να παίζουν, να ερωτεύονται ίσως,(!)- όπως άλλωστε το προστάζει η ηλικία τους – τέτοιες νύχτες φεγγαρόλουστες , όπως την σημερινή, στην ερωτική , ρομαντική παραμυθένια Καρδαμύλη.
Το επόμενο πρωΐ, σηκωθήκαμε νωρίς.
Εδώ στην αποσκιερή μεριά της Μάνης, την Έξω Μάνη σύμφωνα με τον ποιητή Νηφάκης η Νηφάκος , ο ήλιος απλώνει τις χρυσοφόρες ακτίνες του στην Καρδαμύλη μετά τις 7.30. Κοιτώντας από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου τον απέραντο γαλάζιο τους Μεσσηνιακού δυτικά, αλλά και τις βουνοκορφές του Ταϋγέτου ανατολικά , μαγευτήκαμε από την συνύπαρξη βουνού και θάλασσας μαζί.
Η ηρεμία της θάλασσας από την μια πλευρά , όπου στο βάθος της , κάποιοι βαρκάρηδες διακρίνονταν να ψαρεύουν ή να ξεχωρίζουν την λεία τους μπερδεμένη καθώς ήταν στα τεράστια δίχτυα τους, και από την άλλη τα καταπράσινα βουνά , που την πορεία τους προς το πέλαγος, διέκοπταν κάποιοι απόκρημνοι βράχοι δημιουργώντας ακανόνιστους σχηματισμούς, έδιναν έτοιμο έργο κάποιου πιθανού, ίσως, ζωγράφου, όπου θα το προβάλλει μόνο ως προς την τέχνη αφού όλα τα υπόλοιπα τα έχει φροντίσει η φύση.
Η βόλτα μας περιστράφηκε μέσα στην Καρδαμύλη. Γραφικά μαγαζάκια, παραδοσιακά σπίτια , όμορφες ταβέρνες μέσα σε χωράφια από ελιές αλλά και πρασιές, όπως η «ταβέρνα του Περιβόλη», μας δημιουργούσαν εκπληκτικό συναίσθημα. Όλα περιποιημένα και στολισμένα, από εξωτικά λουλούδια.
Ακόμα και ο μόλος του Αι Γιάννη, νοτιοδυτικά της Καρδαμύλης, με τις πάπιες να περπατούν αμέριμνες και τις βαρκούλες αραγμένες θυμίζοντας μια μικρή μαρίνα, έδινε την δική του ξεχωριστή αίγλη στην παραμυθένια Καρδαμύλη.
Η Καρδαμύλη την οποία ονομάσαμε δικαίως παραμυθένια ,μπήκε στην καρδιά μας ως ένα από τα πιο ξεχωριστά και μοναδικά για την ομορφιά τους , σημεία της Ελλάδας. Είναι η αρχόντισσα της Έξω ή Δυτικής Μάνης και όλοι οι Μανιάτες πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για αυτό το κόσμημα, που η φύση έμελλε να το τοποθετήσει στα δικά μας εδάφη.
Ασφαλώς η περιήγηση και η διαμονή μας στην Καρδαμύλη δεν τελειώνει με αυτό το άρθρο. Που να χωρέσουν άλλωστε όλα όσα ζήσαμε μέσα σε δέκα αράδες; Ζήσαμε τους ευγενικούς και γλυκύτατους ανθρώπους της και μιλήσαμε για την ιστορία της, στο κεντρικό Καφενείο «Μαΐστρος» όπου ήπιαμε καφέ. Ιστορίες που μας είπαν οι άνθρωποι που ζουν εκεί όπως ο κυρ Λάζαρος ο Μοκέας. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει άγνωστες πτυχές της Καρδαμύλης
Η περιήγηση στην παραμυθένια Καρδαμύλη συνεχίζεται ….!!
Δείτε το βίντεο μας:
Το άρθρο αυτό συντάχθηκε και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από την omorfimnani.gr στις 6 Ιουνίου 2016
0 Σχόλια