…Καθίσαμε σε κάποιο καφενείο στην κεντρική πλατεία της Καρδαμύλης.Η Επιγραφή στην κεντρική είσοδο του, μας αυτοσυστηνόταν » Καφενείο Μαϊστρος»
Το εν λόγω καφενείο είχε όλα τα στοιχεία νεοκλασικού κτιρίου. H πρόσοψη του στολίζονταν από μεγάλες μαρμάρινες λευκές πλάκες. Οι πόρτες εισόδου ήταν ψηλές, βαμμένες μπλε και ήταν φτιαγμένες από
αλουμίνιο.Οι καρέκλες ήταν σιδερένιες αναπαυτικές και τα τραπέζια με μάρμαρο. Μέσα στο μαγαζί υπήρχε μια μεγάλη παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία με την γενική άποψη της Καρδαμύλης όπου βέβαια ξεχώριζε και το νησάκι που ονομάζεται Μερόπη.Η μεσόκοπη περιποιημένη ξανθιά κυρία δεν άργησε να μας πάρει παραγγελία.
Δίπλα μας μια όμορφη παρέα ,οι περισσότεροι βετεράνοι της ζωής και γνώστες όλων των μυστικών της, έπιναν τον πρωϊνό καφέ τους. Φαίνονταν ήρεμοι και χαλαροί .Τους ηρεμούσε το πανέμορφο τοπίο της Καρδαμύλης, τους ηρεμούσε το απέραντο γαλάζιο του Μεσσηνιακού που γίνονταν ένα με αυτό του ουρανού, τους ηρεμούσε το γλυκό κοίταγμα του διπλανού νησιού αυτό της Μερόπης, που απάνεμα και με χάρη, κορδωνόταν μπροστά τους.
Η συζήτηση τους περιστρέφονταν στο τι καιρό θα κάνει, τι θα βγάλει η κατσαρόλα το μεσημέρι και που θα πιούν το κρασάκι τους το απόγευμα.
Εδώ στην Καρδαμύλη, οι ηλικιωμένοι δεν μιλούν για τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Γνωρίζουν τα πάντα, τους απασχολούν , όμως δεν είναι το πρωτεύον θέμα τους.Άλλωστε πολλοί έχοντας ζήσει πολέμους όπως το 40΄, την γερμανική κατοχή, αλλά και τους αισχρούς εμφυλίους στην συνέχεια , δεν τους πτοούν αυτά που συμβαίνουν σήμερα….έχουν δει τα χειρότερα, λένε!!
Πιάσαμε κουβέντα με τον κυρ Άντώνη Μοκέα, έναν πολύ γλυκό άνθρωπο ο οποίος, όπως μας είπε, ήρθε στην Καρδαμύλη συνταξιούχος πια. Ήταν ένας όμορφα ντυμένος κύριος με καρό μπλε πουκάμισο,σκούρο παντελόνι με πιέτα , σγουρή κόμη και ένα καθαρό πρόσωπο που το στόλιζε ένας όμορφος σκελετός γυαλιών.
Στην κουβέντα που ακολούθησε έδειξε να γνωρίζει πολλά.
«Όταν πήγαν να απελευθερώσουν την Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821 , όλοι οι οπλαρχηγοί μαζεύτηκαν λίγο πιο πάνω στην Παλιά Καρδαμύλη, στον Πύργο του Μούρτζινου-Τρουπάκη «, μας είπε γεμάτος καμάρι.«Σε αυτόν τον πύργο προστέθηκαν οι τελευταίες πινελιές στο σχέδιο για την απελευθέρωση της πόλης», ολοκλήρωσε.
Στη συνέχεια μας αποκάλυψε κάτι το οποίο δεν γνωρίζαμε, ότι η Ωραία Ελένη της Σπάρτης ήταν Μανιάτισσα!!!
Μας φάνηκε λίγο τοπικιστικό . Είναι δυνατόν να είναι Μανιάτισσα;
Κι όμως προσπαθώντας να μας εξηγήσει , μας έπεισε ότι ίσως αυτό τελικά ισχύει.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:
Η αποκαλούμενη και Ωραία Ελένη, περίφημη για την ομορφιά της, στην ελληνική μυθολογία ήταν κόρη του Τυνδάρεω ή του Δία και σύζυγος του Μενέλαου, του βασιλέα της Σπάρτης. Η αρπαγή της από τον Πάρη και η μεταφορά της στην Τροία έγινε αφορμή, σύμφωνα με τον μύθο, του Τρωικού Πολέμου. Ο Όμηρος την ονομάζει κόρη του Δία και φαίνεται ότι γεννήθηκε από την επαφή του με τη Λήδα, την οποία ο θεός επεσκέφθη μεταμορφωμένος σε κύκνο. Είναι δηλαδή αδελφή των Διοσκούρων Κάστορα και Πολυδεύκη.
(…) Οι Διόσκουροι Κάστορας και Πολυδεύκης κατάγονταν από τις Θαλάμες Μεσσηνίας, σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία, όπου εκεί λατρεύονταν ιδιαίτερα.Μάλιστα ο περιηγητής αναφέρει για να αποδείξει την καταγωγή τους ότι στο νησάκι Πέφνο , επίνειο των Θαλαμών όπου βρίσκεται στην περιοχή του σημερινού ψαροχωρίου Άγιος Δημήτριος, υπήρχαν αγάλματα των Διόσκουρων. Εξιστορεί μάλιστα ότι σε αυτό το νησάκι υπήρχαν λευκά μυρμήγκια, θαυμαστή ένδειξη της αλήθειας για την καταγωγή των Διόσκουρων. Άρα ως αδερφή τους η Ωραία Ελένη γιατί να μην έχει καταγωγή από τις Θαλάμες; Δηλαδή Μανιατοπούλα;
Αμφιβολίες ασφαλώς μπορεί να υπάρχουν,ενδεχομένως και άλλες ιστορικές αναλύσεις, όμως και η εξήγηση του κυρ Αντώνη έχει μια λογική.
Σηκωθήκαμε και χαιρετήσαμε τον κύριο Αντώνη, ο οποίος μας έδωσε ένα φωτοτυπημένο ποίημα του αγαπημένου του ποιητή Νικήτα Νηφάκη από την Μηλιά. Μια ερώτηση αφήσαμε μόνο για το τέλος στον σχεδόν παντογνώστη της ιστορίας της Μάνης: «Κύριε Αντώνη, εδώ έζησε ένας μεγάλος σύγχρονος, παγκοσμίου βεληνεκούς , περιηγητής και συγγραφέας και μάλιστα αλλοδαπός, ο Πάτρικ Λη Φέρμορ. Τον γνωρίζατε; Πως ήταν η συμπεριφορά του στους κατοίκους της Καρδαμύλης;Η ώρα είχε περάσει. Ο ήλιος είχε ήδη φτάσει από πάνω μας και οι χρυσοφόρες ακτίνες του σκέπαζαν όλη την Μεσσηνιακή γη.Οι παρέες σιγά-σιγά αποχωρούσαν από το μαγαζί, καθώς η ώρα του μεσημεριανού φαγητού αλλά και της ανάπαυσης είχε ήδη ζυγώσει.
» Ο κυρ Μιχάλης, έτσι τον ξέρουμε εδώ, ήταν προσιτός, λιτός και καλόκαρδος με όλους μας. Ήταν ο πρώτος που έφτιαξε σπίτι στο Καλαμίτσι (σημ. οικισμός της Καρδαμύλης γύρω στα 800 μέτρα νοτίως).Σε πολλούς Καρδαμυλιώτες έδινε συγγράμματα του αφιλοκερδώς.Μάλιστα έχω ένα επάνω μου με την υπογραφή του, πάρτε το».
Αυτές ήταν και οι τελευταίες κουβέντες που ανταλλάξαμε με τον κύριο Αντώνη Μοκέα. Τον χαιρετήσαμε δίνοντας του ένα νέο ραντεβού στο άμεσο μέλλον , αφού πρώτα τον ευχαριστήσαμε για τις πολύτιμες ιστορικές αναφορές του ,για τα πολύτιμα δώρα του, αλλά πρωτίστως για την τιμή που μας έκανε να βρεθεί στην παρέα μας.
Κύριε Αντώνη να είσαι πάντα γερός και δυνατός!
Αναχωρήσαμε γρήγορα καθώς έπρεπε να πάμε που αλλού; στην οικία του Πάτρικ Λη Φέρμορ ή κυρ Μιχάλη , και δεν έπρεπε να αργήσουμε στο ραντεβού που μας έκλεισαν από το Μουσείο Μπενάκη…..!
Για την Όμορφη Μάνη
0 Σχόλια