Όπως κοιτάς τον χάρτη της Πελοποννήσου , διακρίνεις τα τρία νοτιότερα άκρα της σαν σε σχήμα παλάμης ενός χεριού.Το νοτιότερο που μοιάζει σουβλερό σαν καρφί όπου εκεί καταλήγουν μέχρι να σβήσουν οι οροσειρές του Ταϋγέτου στο σκοτεινό και ερημικό ακρωτήρι, είναι η Μάνη.
Τα διαδοχικά χάσματα που απλώνονται δεξιά και αριστερά του μεγάλου βουνού χωρίζουν την Μάνη σε ανατολική και δυτική.Η Ανατολική βρέχεται από τον Λακωνικό κόλπο και η Δυτική από τον Μεσσηνιακό.
Την γεωγραφική θέση της Μάνης την αναλύει με τον
«Το μέρος τ’ ανατολικό λέγεται Κάτω Μάνη
τα άλλα δύο τα δυτικά Έξω και Μέσα Μάνη»
Η γη της Μάνης παρουσιάζει μια εκπληκτική ποικιλομορφία.
Η Κάτω και Έξω Μάνη διακρίνεται από εκπληκτική βλάστηση όπου εκτός από τα λιόδεντρα συναντάς και άλλα όπως ευκάλυπτους ,αμυγδαλιές, βελανιδιές, κυπαρίσσια,μαυρόπευκα και πολλά από τα 29 είδη φυτών που φυτρώνουν μόνο στον Ταΰγετο, σπάνιο παγκόσμιο φαινόμενο, ενώ στη Μέσα Μάνη, η εικόνα αλλάζει καθώς διακρίνεται μια γυμνή γη ντυμένη με πέτρες , άγονη, τραχιά με απότομους βράχους και δεκάδες σπηλιές!! Στη Μέσα Μάνη αν εξαιρέσεις τα λιόδεντρα, τις φραγκοσυκιές, τι συκιές και τις χαρουπιές , το επόμενο φυτό που συναντάς είναι η σπάκα, άντε και τα γαϊδουράγκαθα!!
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Μεσομανιάτες για να δικαιολογήσουν αυτή την εικόνα λένε χαρακτηριστικά ότι :
«όταν ο Θεός δημιουργούσε τον κόσμο, τις πέτρες που του περρίσευσαν τις έριξε στην Μέσα Μάνη».
Ίδια εικόνα συμβαίνει και με τις παραλίες. Στην Κάτω και Έξω Μάνη, οι παραλίες είναι αμμώδεις , ήπιες, με ήμερη προσαρμογή, ενώ στην Μέσα Μάνη οι περισσότερες είναι ντυμένες με λαλλούδες, παραδοσιακό βότσαλο της Μάνης, με απότομα και κρύα νερά που ξεπροβάλλουν ανάμεσα από απόκρημνους βράχους και γύρω τους απλώνονται δεκάδες σπηλιές γεμάτες μυστήριο, που εξεγείρουν την φαντασία και αναβιώνουν θρυλικές ιστορίες με δαίμονες, φουσάτα και παραμύθια με μάγισσες και νεραΐδες.
Ολόκληρη η Μάνη, όμως παρά την ποικιλομορφία του εδάφους της , αποτελεί ένα από τα πιο πλούσια εργαλεία δημιουργίας για έναν ζωγράφο, έναν ποιητή, έναν περιηγητή. Θα δει στην ανατολική της πλευρά την ανατολή του ηλίου η οποία, κοιτώντας την στο… άπειρο, δημιουργεί εκπληκτικούς χρωματισμούς με χρώματα πορφυρά, τα οποία παίζουν με το γαλαζοπράσινο της θάλασσας και απλώνει τις χρυσαφένιες της ακτίνες επάνω στο άλλο άκρο της Λακωνίας εκεί που βρίσκεται η Νεάπολη, η Ελαφόνησος ή ακόμα νοτιότερα το τραγουδισμένο Τσιρίγο.
Μα και στην δυτική της πλευρά, τα ηλιοβασιλέματα είναι μαγευτικά καθώς από το Λιμένι, ή τον Άγιο Νικόλαο ή και την Καρδαμύλη ακόμα , η δύση του ηλίου φωτίζει ολόκληρο το γαλάζιο του Μεσσηνιακού πλημμυρίζοντας τον με πολλαπλά χρώματα δημιουργώντας εκπληκτικούς συνδυασμούς, όπως το πορτοκαλί με το κόκκινο, που παραμένει πεισματικά εκεί μέχρι να σκεπαστεί από το μαύρο πέπλο της νύχτας.Κι όλα αυτά συμβαίνουν κάτω από το βλέμμα του πενταδάκτυλου που στέκεται φρουρός της Μάνης αποκρούοντας τους άγριους ανέμους και απορροφώντας τις καταιγίδες και τις κακουχίες της φύσης ώστε να κρατά τον τόπο αυτό μαγευτικό και φιλόξενο όλες τις εποχές του χρόνου.
Σε αυτούς τους τόπους με τις ιδιορρυθμίες και τις ποικιλομορφίες τους, οι Μανιάτες ως γνήσιοι απόγονοι των Σπαρτιατών έγραψαν μια ιστορία που έμελλε να αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία ολόκληρου του έθνους μας.
Για την Όμορφη Μάνη
0 Σχόλια