Bουρκωμένη Αρεόπολη και La Roca.

 Κείμενα -Φώτο : Όμορφη Μάνη

Βουρκωμένη Αρεόπολη. Φώτο Όμορφη Μάνη

Φθάσαμε αργά τη νύχτα  στην Αρεόπολη.Μέρες ή μάλλον νύχτες  Φεβρουαρίου και η ερημιά στον τόπο αυτό διακρίνεται με το που θα πατήσεις το πόδι σου.Η πλατεία των Αθανάτων έρημη και σιωπηλή βλέποντας την σου σφίγγει την καρδιά.Φέρνει στη θύμηση σου τις φεγγαρόλουστες ζεστές νύχτες του καλοκαιριού, όπου κατακλύζεται από εκατοντάδες ανθρώπινες ψυχές επισκεπτών-παραθεριστών  που απολαμβάνουν τον καφέ ή το ποτό τους στα μαγαζάκια γύρω της, αλλά και το τρέξιμο των μικρών παιδιών που με τις φωνές και τα γέλια τους δίνουν μια διαφορετική νότα ζωής , απόλαυσης και ξεγνοιασιάς.Η Αρεόπολη τις μεγάλες παγερές νύχτες του χειμώνα δείχνει βουρκωμένη.Ναι , σου δημιουργείται αυτή η αίσθηση ειδικά όταν προηγουμένως έχει βρέξει και στα πέτρινα σοκάκια που είναι έρημα και σκοτεινά, διακρίνεις  αυτή την μουντή και ψυχρή γυαλάδα από το νερό της βροχής.Ακόμα και  το άγαλμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη επάνω στην πλατεία που το καλοκαίρι είναι η «καβάτζα» των μικρών φίλων για κουβεντούλα και καλαμπουράκια ,  τη σημερινή  νύχτα δείχνει θλιμμένο και παραπονεμένο , ενώ από το πρόσωπο του ήρωα  Μπέη της Μάνης κάποιες σταγόνες από την υγρασία της προηγούμενης βροχής  στάζουν αργά και βασανιστικά στο έδαφος.
Προχωρήσαμε στο πέτρινο σκοτεινό σοκάκι της Αρεόπολης. Τα περισσότερα μαγαζιά ήταν ερμητικά κλειστά και μοναχικά, σε άλλα διέκρινες από την θαμπάδα των τζαμιών, που φαίνονταν ως αντανάκλαση από τα χαμηλά λυχναράκια που φώτιζαν μέσα τους , ότι υπήρχαν κάποιοι λίγοι αθεράπευτα ρομαντικοί άνθρωποι , οι οποίοι σε πείσμα της έρημης τούτης πόλης ήθελαν να δείξουν ότι ζωή υπάρχει εδώ και το χειμώνα!!

Αρεόπολη χειμώνας.Φώτο Όμορφη Μάνη

Κάναμε στάση σε μια πράσινη ξύλινη χαμηλή πόρτα. Μας έκανε εντύπωση ο φωτισμός μέσα του μαγαζιού, αλλά και η πέτρινη  καμάρα του που είναι ορατή από έξω. Μια ξύλινη σκαλιστή επιγραφή δίπλα από την πόρτα μας συστηνόταν : «La Roca Coctail Bar».

Αρεόπολη. Είσοδος στο LaRoca

Φυσικά δεν χάσαμε ευκαιρία και μπήκαμε μέσα.Μόλις κλείσαμε την χαμηλή πόρτα με την πρώτη ματιά στο μαγαζί εντυπωσιαστήκαμε. Δεξιά στην γωνία δίπλα στην είσοδο ένα μικρό ημικυκλικό πέτρινο τζάκι σιγόκαιγε το κούτσουρο, που πυρωμένο όπως ήταν αχνοφώτιζε μέσα του αυτό το βαθύ κόκκινο της φωτιάς.Μπροστά μας απλώνονταν μια μεγάλη πέτρινη καμάρα  με ένα μακρόστενο  ξύλινο τραπέζι που στολίζονταν με ομοιόμορφα αναμμένα λιχναράκια μιας άλλης εποχής και γύρω του πάγκους. Γύρω-γύρω σε κάποιες αυτοσχέδιες τρύπες στον πέτρινο τοίχο διάφορα μανιάτικα σουβενίρ.Ο γραφικός Γρηγόρης , ένα νέο  όμορφο παιδί, με σημείο αναφοράς επάνω του το καλλιτεχνικά περιποιημένο μουσάκι του, μας πληροφόρησε ότι στο βάθος υπάρχει και άλλη μια μεγάλη αίθουσα.Δεν αντέξαμε στην περιέργεια και μπήκαμε να την δούμε.Μια μεγάλη πέτρινη καμάρα, απλά φανταστική!!! Ένα πανέμορφο γιγάντιο πέτρινο τζάκι την στόλιζε γεμάτο πυρωμένα κούτσουρα,ο χαμηλός κρυφός φωτισμός αλλά και τα μικρά κεράκια στα στρογγυλά τραπεζάκια του  σε μετέφερε θαρρείς σε μιαν άλλη εποχή,  ενώ μια  παρέα από λαμπερούς χαμογελαστούς νέους  γύρω από ένα ξύλινο σκαλιστό τραπέζι,  έδινε μια νότα ομορφιάς  στην ούτως ή άλλως ζεστή ατμόσφαιρα του καταστήματος, παρά το κρύο της εποχής.

La Roca.Σκέφτεστε τίποτε καλύτερο;

Αν και καταπονημένοι από το ταξίδι δεν πτοηθήκαμε  και καθίσαμε να πιούμε ένα ποτό. Εντάξει …τέτοιες μαγικές εικόνες της χειμωνιάτικης Αρεόπολης δεν τις συναντάς συχνά !!!.. Θέλαμε να τις απολαύσουμε. Εκεί γνωριστήκαμε με τα παιδιά που αγρυπνούν κρατώντας την βουρκωμένη Αρεόπολη ζωντανή και σε δράση, ώστε να υποδεχθούν φιλόξενα και χαμογελαστά επισκέπτες σαν κι εμάς ακόμα και τον χειμώνα .

La Roca. Πέτρινη καμάρα διανθισμένη με το χαμόγελο της όμορφης παρέας των νέων ανθρώπων.

Η εύρεση της παρέας και της κουβεντούλας αυτή την εποχή , έχει μεγαλύτερη αξία  από ότι το καλοκαίρι που οι ορδές των εκατοντάδων επισκεπτών κάνουν την επαφή λίγο απρόσωπη και δύσκολη.  Γνωρίσαμε τον Γιώργο, τον Βασίλη, τον Πιέρρο αλλά και την όμορφη κοπελιά από την Κόρινθο που φάνταζε μάλλον η παράξενη τουρίστρια μέσα στο καταχείμωνο , ίσως η μοναδική σε όλη τη Μάνη, όντας λάτρης του τόπου ακόμα και τούτες τις έρημες και παγωμένες νύχτες.Γελάσαμε , καλαμπουρίσαμε, μιλήσαμε.

La Roca.Ο Πιέρρος, Ο Γιώργος και στο βάθος η όμορφη Κορίνθια τουρίστρια φίλη της Μάνης.Φώτο Όμορφη Μάνη

La Roca. Ο Γιώργος και ο Βασίλης, απολαμβάνουν δίπλα στο τζάκι.Φώτο Όμορφη Μάνη

Μόλις η ώρα πέρασε και αφού χαιρετήσαμε όλα τα παιδιά αναχωρήσαμε από το μαγαζί.
Με το που βγήκαμε στο πέτρινο σοκάκι επανήλθαν ζωντανά οι εικόνες της έρημης Αρεόπολης.Τα γυαλιστερά από την υγρασία έρημα σκοτεινά σοκάκια μας επανέφεραν  στο νου την όχι και τόσο όμορφη αίσθηση της βουρκωμένης Αρεόπολης, που όμως μόλις είχαμε μάθει ότι μέσα της, στους χαμηλούς και λυχναρόφωτους πύργους της κρύβονται  όμορφα παιδιά ,άγρυπνοι φρουροί της πόλης, τις κρύες νύχτες του χειμώνα όπως ο Γιώργος, Ο Βασίλης, ο Πιέρρος, η κοπελιά από την Κόρινθο , η λαμπερή παρεούλα στην μεγάλη αίθουσα, αλλά και η όμορφη φιγούρα του Γρηγόρη εκεί στο πανέμορφο μαγαζάκι το La Roca που μόλις αφήσαμε πίσω!!!
Για την Όμορφη Μάνη

Σημ: Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε από την omorfimani.gr στις 7 Φεβρουαρίου 2016