Η Ενδυμασία των Μανιατών διέφερε από των υπολοίπων Μοραϊτών ως τις αρχές του 20ου αιώνα που η μετανάστευση , η αστυφιλία και η εκβιομηχάνιση της υφαντουργίας ομογενοποίησαν τα ενδυματολογικά πρότυπα σε ολόκληρη τη χώρα.
Οι άνδρες φορούσαν σπανιότερα φουστανέλα και συχνότερα βράκα σκουρόχρωμη. Η επίσημη ενδυμασία τους περιλάμβανε
ακόμη, λευκό πουκάμισο με ερυθρά σιρίτια, κοντό γιλέκο και σελάχι το οποίο έδινε χώρο στην πιστόλα, τον σουγιά και τα σύνεργα καπνού. Στο κεφάλι φορούσαν κόκκινο φέσι με κοντή φούντα, μαύρο μαντήλι ή τον κούκο (τραγιάσκα).Το χειμώνα φορούσαν από μέσα μάλλινες φανέλες πλεγμένες στο βελονάκι, τους "ζηλέδες".Το φόρεμα των γυναικών λεγόταν "βελέσι" και ήταν από ντόπιο βαμβακερό ύφασμα, γαλαζωπό, γκρίζο ή καφετί, ή έχοντας σε ζώνες και τα τρία χρώματα.Αντίθετα οι πενθούσες δεν έβγαζαν ποτέ τα μαύρα. Το πιο χαρακτηριστικό μανιάτικο φουστάνι είχε τιράντες και χαμήλωνε στο μπούστο για να φανεί το κουμπωμένο ως απάνω πουκάμισο. Χωρίς να υπάρχει ρητή απαγόρευση για το ακάλυπτο του κεφαλιού, οι παντρεμένες συνήθιζαν να φορούν τσεμπέρι, το οποίο συχνά το έδεναν με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτει και το στόμα τους. Επίσης συνήθιζαν να φτιάχνουν μακριές κοτσίδες τις οποίες τύλιγαν γύρω από το κεφάλι.Το καλό τσεμπέρι με τα κεντήματα που το φύλαγαν για τις γιορτές , το έλεγαν "μπαρέζι". Για το κρύο φορούσαν στους ώμους και μια πλεκτή στο χέρι μάλλινη εσάρπα, την "μπελερίνα".
Οι τσοπάνηδες παλαιότερα φορούσαν τη "ρασιά", ένα σκούρο βαρύ πανωφόρι από σκληρή κατσικίσια τρίχα υφασμένη στον αργαλειό.
0 Σχόλια