Το Πεταλίδι κομμάτι της Μάνης!!

 

                                              Σαρανταπέντε σερνικοί

                                              στο Πεταλίδι στο Σταυρί

                                              εκάμασι  Γεροντικοί……….

    Το πανέμορφο και γραφικότατο Πεταλίδι Μεσσηνίας μπορεί να μην ανήκει σε αυτό που λέμε Μέσα ή Έξω Μάνη , όμως δεν έχει να ζηλέψει τίποτε  από την
ιστορία και το όνομα της Μάνης, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι του είναι απόγονοι Μανιατών.Κατ΄αυτή την έννοια μπορεί άνετα να ονομασθεί, όπως το αναφέρουν αρκετοί γνωρίζοντες , αποικία της Μάνης.

   Υπό τον Συνταγματάρχη Νικόλαο Πιερράκο-Μαυρομιχάλη πραγματοποιήθηκε εγκατάσταση Μανιατών μετά την δημιουργία του νέου Ελληνικού Κράτους. Η εγκατάστασις αυτή αποφασίσθηκε με την υπ’ αρ. 3016 της 11/8/1830 απόφαση Κυβερνήτου Καποδίστρια.

  Ο κυβερνήτης Καποδίστριας προκειμένου να τιμήσει τους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης αποφάσισε την διανομή γης των λεγομένων Εθνικών Κτημάτων (άνηκαν στους Τούρκους Αγάδες).

Μεταξύ των αγωνιστών ήταν και ο πρώτος εξάδελφος του Πετρόμπεη Πιέρρος Μαυρομιχάλης.

   Ο ίδιος έλαβε από την κυβέρνηση τα κτήματα της επαρχίας Κορώνης, δηλαδή την γη του Πεταλιδίου.

  Η εφημερίδα του Ναυπλίου «Αναγεννηθείσα Ελλάς» της 13ης Ιουνίου 1836 έγραψε σχετικώς:

«Νέα βοηθήματα χρηματικά εδόθησαν εις τους εν Πεταλίδι συνοικιζομένους Σπαρτιάτας. Ούτος ο συνοικισμός προ τίνος καιρού προοδεύει. Περισσότεροι των 200 οικογενειών Σπαρτιατών απεσύρθησαν από τους βράχους της Λακωνίας εις τας εύφορους πεδιάδας του Πεταλιδίου. Πλέον των 120 οικιών ωκοδομήθησαν εκεί από τους συνοικιζομένους και εντός ολίγου πόλις μικρά ανεγείρεται».

 

Ιωάννης Καποδίστριας

Κατά άλλη έγγραφη μαρτυρία του 1897 αναφερόνταν τα εξής:

«Οι κάτοικοι του Πεταλιδίου είναι όλοι Μανιάται, οι δε Μεσσήνιοι είναι ολίγιστοι. Οι Πεταλιδαίοι διετήρησαν αμείωτον τον μανιάτικον χαρακτήρα των και την αρχαϊκήν προφοράν της ανδρικής γλώσσης της πατρίδος των, μεθ’ όλην την μετά των Μεσσηνίων επικοινωνίαν και την προς αυτούς δι’ επιγαμιων επιμιξίαν. Ο προσεκτικός παρατηρητής θέλει πεισθή ότι μάλλον οι Πεταλιδαίοι επέδρασαν επί των περιοικοΰντων Μεσσηνίων παρά ούτοι επ’ αυτών. Το Πεταλίδι είναι παράρτημα της Μάνης επί Μεσσηνιακού εδάφους.

Ως εν Μάνη ούτω και εις το Πεταλίδι εκδικούνται και φιλοξενούσι και χαίρουσιν υπερμέτρως επί τη γεννήσει άρρενος εκδηλούντες την χαράν αυτών δια πυροβολισμών και έχουσιν οικογενειακάς έχθρας και εν γένει διέπονται υπό πάντων των εθίμων της Μητροπόλεως. Έχουσι δε και το χαρακτηριστικώτερον ιδίωμα του Μανιάτου, δηλαδή την προς αλλήλους ομόνοιαν έναντι των ξένων. Ένεκα τούτου και ένεκα του ανδρικού χαρακτήρος των οι Πεταλιδαίοι επεβλήθησαν εν Μεσσηνία επί τοσούτον, ώστε κατέστησαν την μεν αποικίαν των σεβαστήν, τους δε εις την Μεσσηνίαν ερχομένους Μανιάτας ανεκτούς. Ο στενός σύνδεσμος των μελών της αυτής γενιάς των ευρισκομένων εις Μάνην μετά των αποικισάντων εις Πεταλίδι διετηρείτο αμείωτος.

Το έχον μεγάλην διάδοσιν μοιρολόγι και εις Μάνην και εις Πεταλίδι, το οποίον συμβατικώς τιτλοφορείται «ο βγαλτός».

Σαρανταπέντε σερνικοί
στο Πεταλίόι, στο Σταυρί
εκάμασι γεοοντική
κ’ εβγάλασι ένα βγαρτό
τον Παναγιώτη τον κουφό,
του γέρο-Πέτρακα το γιο,
να πάη για το Λάζαρο.
Χοήματα εμαζούξασι
και βάρκα τα’ αγοράσασι.

 

Τα ονόματα των κατοίκων στην κοινότητα του Πεταλιδίου όπου Πρόεδρος ήταν ο κος Παναγιώτης Στεφανάκος διαπιστώθηκε ότι όλα προέρχονταν (περιοδ. 1834-1917) από εγγεγραμμένους καταγόμενοι από τη Μάνη και τούτο φαίνεται διότι δίπλα από τα επωνύματα τους αναφερόταν και το χωριό από όπου μετοίκησαν.

     Διαβάστε την λίστα με τα ονόματα και τον τόπο που βρίσκονταν πριν μεταφερθούν στο Πεταλίδι:

1834 Παναγιωτούνης Οίτυλον
1836 Μαρτάκος Δρύαλον
1840 Σπυράκος, Δαιμονάκος Γέρμα
1844 Ξαρχάκος Σταυρί
1845 Αυγουλέας Τροχάλακας, Καραβίτης
1846 Καραμοϋζης Χαριά Κούνος
1847 Γρουσοΰζης (Γρουσουζάκος) Αρεόπολις, Ξαρχάκος Σταυρί
1848 Οικονομάκης Αρεόπολις
1850 Πικουλάκης Αρεόπολις, Μολώνης Πλάτσα
1851 Στραβόλαιμος Αρεόπολις
1852 Μαρκίδης (Μαρκέας) Κάμπος, Σταυρακόπουλος Βαχός, Σουκαράς Σταυρί, Ψυλλάκος Σταυρί
1853 Δαμήλος Δολοί
1854 Γριβέας Οίτυλον, Μαριόλης Δρυ
1856 Καψάκος Σταυρί, Λουγκάνης Δρύαλον, Λεουτσάκος Κηπούλα
1858 Διπλαράκος Οίτυλον, Μωκάκος Σταυρί, Τσακάκος Κηπούλα
1859 Κουλιζάκος Παχιάνικα, Σκλαβόλιας Μπουλαριοί
1860 Μπαζίνας Οίτυλον
1862 Αλεμάγκος Ξεχώρι, Κορωναίος Αρεόπολις, Στεφανάκος Πύργος, Χιουτάκακος Κουσκούνι
1863 Αλαφρής Κοίτα, Μονέδας Παχιάνικα, Μιχαλαράκος Αρεόπολις
1864 Γιαννακάκος Κούνος, Σιφίλιας – Κουμεντάκος Μίνα, Τσακάκος Κηπούλα, Χορταρέας Πλάτσα, Κουράκος Κούνος
1866 Αλέπης Αρεόπολις, Γιδάκος Οχιά, Δικαιουλάκος Πύργος, Κατσιμαντής Κούνος, Λαδάς Πύργος
1866 Μαυρομιχάλης-Ροδίτης Αρεόπολις, Σάσσαρης Μέζαπον
1867 Ιατρόπουλος Οίτυλον, Μπραΐμης Έρημος, Μαλιαρίτης (Μαλιαράκος) Οχιά, Ξιφαράς Αρεόπολις, Πενταρβάνης Κηπούλα
1868 Καβαλλιώτης – Πετράκος Κάββαλος
1869 Γουρουνάς Πηγάδι – Πλάτσα, Παπαδάκος – Πιρούνιας Καφιόνα, Σκαφιδάς Κούνος, Γεωργίκος Πηγάδια
1870 Παρασκευάκος Σταυρί, Τρουπάκης Καρδαμύλη
1872 Λαγούδης Μπρίκι
1873 Κατσαράς Κηπούλα, Λαγιάκος Κοίτα, Μπαρελάκος Αρεόπολις
1874 Βλαστός1 Πανάγος, Παπαδόγγονας Κούνος
1875 Δαζέας Κάμπος, Καλογεράκος Κελεφά
1876 Βορεάκης Πύργος, Κουσουλάκος Αρεόπολις, Σασσανάκος Χαριά, Τσικρικάς Βάθεια
1877 Κουμεντάκος Αρεόπολις, Πασαρέας Κεχριάνικα, Τσιλιβαράκος Κουλούμι
1881 Τσιρίβας Δρυ
1882 Κουρεντζής Κυπάρισσος, Μπουκουβάλας Κάβαλλος, Μωράκος Αρεόπολις
1884 Κορκολιάκος-Δημάκος Κηπούλα
1886 Βαρδαλάς Κατωπάγκι, Καριζώνης Χαριά, Κατσιγιάννης Μηλιά, Στραβάκος Πύργος, Σπυριδάκος Κατωπάγκι
1887 Γαρδελάκος Κηπούλα, Γεωργουλάκος Σταυρί
1891 Αλμυράντες Κοίτα, Αγραπίδης Κοίτα
1896 Παχής2 Παχιάνικα
1897 Πουλάκος Χαριά
1899 Πέτρουλας Οίτυλον
1901 Κοττέας Κεχριάνικα
1904 Δουράκης Καστάνια
1909 Λιέας Πραστίον
1917 Τσιτομενέας Ξεχώρι

Με πηγές από http://www.mani.org.gr/mani/

Προβολές