Μάνη: "Γη σκληρή, περήφανη, αδούλωτη"!!!

    

  Το ξημέρωμα με βρήκε στο λιακό ενός πύργου στην Αποσκιερή Μάνη.

Οι ακτίνες του ήλιου μόλις αχνοφώτιζαν το βουνό της Αγίας Πελαγίας με προδιάθεση να ξεχυθούν στις δυτική πλευρά του όρους Σαγιά και ανεβαίνοντας σιγά-σιγά ο ήλιος να αμολυθούν φωτίζοντας με την λάμψη τους  τον κάμπο του Κατωπαγκιού έως δυτικά την Άνω Πούλα.

Απολαμβάνω όλα τούτα δω τα πρωϊνά καθισμένος στο λιακό του πύργου μου , πίνοντας το καφεδάκι μου και τσιμπώντας κάνα φραγκόσυκο κάπου-κάπου!

           Με το ξημέρωμα τα Μουντανίστικα ίσα που διακρίνονται, νότια της Άγιας Πελαγιάς, ενώ κάτου οι Μπουλαριοί , η Κοίτα, οι Καλλονιοί οικισμοί  με  πανύψηλους      πύργους δείχνουν  σαν να βρίσκονται σε στάση πολεμικής; αναμονής κρυμμένοι ανάμεσα από εκατοντάδες ελαιόδεντρα. Τα πρώτα κελαϊδίσματα των πουλιών αρχίζουν να ακούγονται στην γυμνή αυτή πλάση. Ακόμα και τα πετούμενα εδώ στη Μάνη δείχνουν λίγα σε αριθμό!! Που να πάνε και τι να φάνε άραγε σε αυτή την σκληρή , άγονη, με μοναδικό στοιχείο την πέτρα, γη!

Εδώ στη Μάνη, μόλις ο ήλιος ανέβει ψηλά, οι πέτρες δείχνουν να προσπαθούν να αντέξουν το ανελέητο λιοπύρι κυρίως τα καλοκαίρια , ενώ οι ψηλοί , αδύνατοι και ωχροί πύργοι κι αυτοί μάχονται να αντισταθούν στους ανελέητους αέρηδες που τους χτυπούν με μανία, όταν ξυπνά μέσα τους η οργή, χειμώνα και καλοκαίρι!!!

Κάποια μονοπάτια ανάμεσα από ξερολιθιές μαρτυρούν την ζωή πως κυλούσε κάποτε. Οι παλιοί κάτοικοι αυτής της άγριας , χωρίς ίχνος πολιτισμού , γης αγωνίζονταν για τον επιούσιο κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Μαζί με όλα τα φουσάτα της περιοχής , με τις ανορθόδοξες καιρικές συνθήκες έφευγαν πρωϊ-πρωϊ για τις δουλειές τους. Καψαλισμένοι από τον ήλιο , κατάκοποι από τον δύσβατο αυτό τόπο ασχολήθηκαν κυρίως με την κτηνοτροφία και το μάζεμα της ελιάς, που αποτελεί στην Μάνη τον εθνικό  πλούτο.Το μέλι, η σπάκα, το φραγκόσυκο, το σύκο απλά συμπλήρωναν την διατροφή τους.

Δύστροποι, αγράμματοι , ξερακιανοί στην πλειοψηφία τους άνθρωποι, με τις αυστηρές αρχές και τους άγραφους νόμους τους δημιούργησαν μια  ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία της πατρίδας μας  που έως σήμερα στον πολιτισμένο κόσμο μας, η ζωή τους, οι αγώνες τους , το αυτοδιοίκητο τους , ο τρόπος επιβίωσης τους αναλύεται από συγγραφείς, ιστορικούς κ πολιτιστικούς φορείς κ.α, όχι μόνο της πατρίδας μας.

Άνθρωποι που εναρμονισμένοι με την γη τους παρέμειναν σκληροί, άτεγκτοι , αδούλωτοι χύνοντας πολύ αίμα για τα κεκτημένα τους. 

Η Μάνη απείχε πολύ από την λέξη "υποδούλωση"!!! Οι κατακτητές Τούρκοι δεν πάτησαν παρά τις προσπάθειες πολεμικές και μη, την γη της Μάνης.Οι Μανιάτες δεν ένιωσαν κανέναν εξευτελισμό από οποιονδήποτε επίδοξο κατακτητή.

Πάλευαν για το δίκαιο τους ακόμα και με τους γειτόνους τους. Σκληρές μάχες έχουν καταμετρηθεί με πολλαπλές απώλειες μεταξύ οικογενειών για μια πιθαμή γης. Παρά ταύτα στον  εισβολέα της πατρίδας  ένωναν τις δυνάμεις τους και σαν θεριά τον κατατρόπωναν με οποιοδήποτε τίμημα.

Στις 17 Μαρτίου 1821 οι Μανιάτες στην Αρεόπολη υπό τις οδηγίες του ηγέτη τους Πέτρου Μαυρομιχάλη ορκίστηκαν " Ταν ή Επί Τας" για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τον Τουρκικό ζυγό και με τα νέα να διαχέονται δημιουργήθηκε κλίμα αισιοδοξίας και πίστης για την λευτεριά σε όλα τα μήκη και πλάτη της πατρίδας μας. Στις 23 του Μάρτη 1821 απελευθέρωσαν την Καλαμάτα.

      Παρασυρόμενος από αυτές τις σκέψεις μου και κοιτάζοντας το γαλάζιο του ουρανού είδα τον ήλιο να θεριεύει και να απλώνει τις θερμές πλέον ακτίνες του στην καραφλή γη της Μάνης καίγοντας τον τόπο.

Νοτιότερα από τα χωριά Μπουλαριοί , Κοίτα , Καλλονιοί που χάνονται στα μάτια μου από την καυτή λάβα του ήλιου βρίσκεται ο όρμος του Γερολιμένα, ένα γραφικό ιστορικό λιμανάκι, που με το θαλασσινό δροσερό νερό του προσδίδει όαση δροσιάς για τον κάθε ηλιοκαμένο.

......Εκεί οδηγεί και ο δικός μου δρόμος, καθώς απέχω μόλις 7 λεπτά!!!!

Για την Όμορφη Μάνη

Το άρθρο αυτό διαβάστηκε από: