Κείμενο-Φώτο Όμορφη Μάνη
Η ανατολή του ηλίου όταν σε βρει στην προσηλιακή μέσα Μάνη , σου προσφέρει μια εκπληκτική- που αγγίζει τα όρια της μαγικής- εικόνας του Λακωνικού κόλπου που εξερευνώντας τον στο βάθος, διακρίνονται σαν γκριζαρισμένο πέπλο οι σκιές του άλλου άκρου της Λακωνίας εκεί που βρίσκεται η Νεάπολη, η Ελαφόνησσος αλλά και το χιλιοτραγουδισμένο Τσιρίγο, τα Κύθηρα.
Στην προσηλιακή Μέσα Μάνη, υπάρχει το απόλυτο σμίξιμο βουνού και θάλασσας. Τα περισσότερα χωριά της (Αργιλιάς-Δρυμός-Νύφι-Παχιάνικα, Δημαρίστικα, Σπέιρα κ.α) βρίσκονται θαρρείς κρεμασμένα σαν τα τσαμπιά στις πλαγιές και κορφές των απόκρημνων βουνών της, ενώ στο τελείωμα των απότομων βράχων που τα στηρίζουν, συναντάς άγριες παραλίες, γεμάτες χοντρά βότσαλα, ντυμένα με πίσσα και γύρω τους μυστηριώδεις σπηλιές που ανεξερεύνητες καθώς είναι, αναρωτιέσαι αν οδηγούν κάπου!
Μα και στους οικισμούς που είναι κτισμένοι κοντά στη θάλασσα, η αμφιθεατρική όψη τους καμωμένη από πέτρινους ανισόπεδους σχηματισμούς που δημιουργούν οι πολυάριθμοι πύργοι τους και τα λιθόστρωτα σοκάκια τους τα οποία οδηγούν στην παραλία ,σε συνδυασμό με την θαλάσσια αύρα στο απάνεμο λιμανάκι τους, όπου δεσπόζουν τα ξύλινα καϊκάκια κάποιων εναπομείναντων ρομαντικών ψαράδων , προδιαθέτουν τον επισκέπτη να ερωτευθεί, να τραγουδήσει, να ονειρευθεί.
Ηχηρό παράδειγμα είναι το λιμάνι του πανέμορφου Κότρωνα με τον μακρύ γραφικό μώλο του, αλλά και το ακρωτήρι του Σκοπά που θαρρείς πως φτιάχθηκε εκεί δίπλα, για να συμπληρώσει το μυστήριο και την μαγεία του τόπου , ή το χωριό Κοκκάλα που βλέποντας την εκκλησία του Ταξιάρχη νομίζεις ότι αναδύεται από το βυθό της θάλασσας σε μια σπάνιας ομορφιάς εικόνα. Για να μην αναφερθούμε στην γραφική παραλία της Αλύπας που βρίσκεται χωνευτή ανάμεσα σε δυο υψώματα όπου στις πλαγιές τους βρίσκονται διάσπαρτοι κάποιοι πέτρινοι πύργοι, η στον Άγιο Κυπριανό , στην Άμπελο όπου θαρρείς ότι κάνεις μπάνιο στον Παράδεισο.
Στην Μάνη , όπου πρωτεύοντα ρόλο μαζί με την άγρια ομορφιά της έχει και η ιστορία της , από την πορεία του επισκέπτη στο προσηλιακό κομμάτι της, το ανατολικό , θα μείνει έκθαμβος βλέποντας το χωριό Λουκάδικα με την Ακρόπολη τους.
Σήμερα τα Λουκάδικα, οικισμός του Δημοτικού Διαμερίσματος Κότρωνα, είναι περισσότερο γνωστά από τα στενέματα του κεντρικού δρόμου, μέσα στο χωριό, τις επικίνδυνες στροφές (λόγος που …αποφεύγουν την Ανατολική Μάνη μεγάλα λεωφορεία και επισκέπτες, μεγάλα φορτηγά και νταλίκες κ.λπ.)! Λίγοι υποψιάζονται την ιστορία τους που χάνεται στην αχλύ του παρελθόντος. Τα Λουκάδικα δεσπόζουν χτισμένα πάνω στο λόφο, στα χωριά της περιοχής. Αληθινό κόσμημα της παράδοσης σε περίοπτη θέση και με προνομιακή θέα.
Εδώ ήταν κάποτε η ακρόπολη της γειτονικής, αρχαίας Τευθρώνης. της ονομαστής αυτής πόλεως των Ελευθερολακώνων και εδώ η αδιάλειπτη ιστορική συνέχεια του ντόπιου ελληνισμού «εκφράστηκε» με το μεταγενέστερο Βυζαντινό Κάστρο – Φρούριο. Μπορεί κανείς να περιηγηθεί τα ερείπια του κάστρου, όλα αυτά τα σπαράγματα του ηρωικού παρελθόντος που κείνται αιώνες τώρα στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία. Αρχαία περιτειχίσματα του κάστρου, υπολείμματα βυζαντινής οχύρωσης, γκρεμισμένος πολεμόπυργος του Γολά, θεμέλια απομεινάρια παλαιών κτιρίων…άξια θαυμασμού, αλλά και προβληματισμού για την τύχη των θησαυρών του τόπου μας.
Εξαιρετικής ιστορικής σημασίας επίσης, πέρα της μαγείας του , είναι και το Νύφι. Οι παραλίες του Αλύπα (την αναφέραμε και πριν) και Γιαλός είναι βέβαιο ότι θα μαγέψουν όποιον τις επισκεφθεί.Όμως έκπληκτος θα συναντήσει τον Κουρνό (από το κρουνός, αφού αναβλύζει νερό) όπου σύμφωνα με τον Παυσανία τον περιηγητή βρίσκεται η Αρχαία Αιγίλα με τον ναό της Δήμητρας «έσται δε Αίγιλα της Λακωνικής ένθα ιερόν ίδρυται άγιον Δήμητρος» (Λακωνικά IV 17,7).
Μια ακόμη επισήμανση θα κάνουμε και για το Φλωμοχώρι. Σε αυτό διακρίνουμε μερικούς πύργους,με σημείο αναφοράς τον Πύργο Παντελεάκου, από τους ψηλότερους της Μάνης, ενώ ψηλά στο βουνό Μακρύναρος, βρίσκεται ο Άγιος Γεώργιος ο Μακρυναριώτης, με ωραία τοιχογράφηση, που ανήκει στην οικογένεια των Δημακόγιαννων. Στη μνήμη του οργανώνεται παραδοσιακό πανηγύρι. Έχουν χαρακτηριστεί ως μνημεία οι Ι.Ν. των Αγίων Ασωμάτων και της Αγίας Βαρβάρας.
Η διαδρομή στην προσηλιακή Μέσα Μάνη θα καθηλώσει τον επίσκέπτη όταν θα φτάσει νοτιότερα στην Καστροπολιτεία της Λάγιας. Εκεί το ταξίδι με τον χρόνο συνεχίζεται όταν περπατήσει στα σοκάκια της και θαυμάσει τους πολυάριθμους ψηλούς πύργους της , οι οποίοι αντιστοιχούν σε κάθε οικογένεια, ή παλαιότερα σε κάθε Πατριά.Ανάμεσα τους πολυάριθμες εκκλησίες οι οποίες αποτελούν το άλλο σημείο αναφοράς γενικότερα στη Μάνη. Κτίσματα του 17ου ή 18ου αιώνα μαρτυρούν την λατρεία των Μανιατών στην Θρησκεία.
Στο διάβα σου σε ολόκληρη την Μάνη, Μέσα ή Κάτω ή Έξω Μάνη θα δείς πολλές εκκλησίες. Ακόμα και στις κορυφογραμμές του Ταϋγέτου σε δύσβατα μονοπάτια, θα συναντήσεις διάσπαρτες εκκλησίες. Το δυστύχημα είναι ότι οι περισσότερες είναι κατεστραμένες και ερειπωμένες, το ευτύχημα είναι ότι ακόμα και σήμερα εορτάζονται από κάποιους ρομαντικούς Μανιάτες, που θέλουν να διατηρήσουν ζωντανές τις μνήμες μια παλιάς δοξασμένης και όλο ζωής Μάνης, τιμώντας κατά το μεγαλύτερο δυνατό τις ηρωϊκές προσπάθειες των προγόνων τους, οι οποίοι θέλησαν να τηρήσουν το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια πράγμα που πέτυχαν στον υπερθετικό βαθμό (βλέπε Αϊ Γιώργη Μακρυναριώτη, Αγία Πελαγία κ.α).
Το τέλος της ηπειρωτικής Ευρώπης αρχίζει να διαφαίνεται βλέποντας το νοτιότερο σημείο της Μάνης , το περίφημο ακρωτήριο Ταίναρο.
Περνώντας από τα χωριά Πιόντες, Κορογγονιάνικα, Καινούργια Χώρα, Πάλυρο κ.α ,μπροστά σου διακρίνεις το σβήσιμο της οροσειράς του Ταϋγέτου, που με έκπληξη, ζωντανά στα μάτια σου, τη βλέπεις να χαμηλώνει μέχρι που χάνεται. Ένας Φάρος στην μύτη του σε προειδοποιεί ότι από εδώ και στο εξής η στεριά τελειώνει και μπροστά ξεκινάει το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
Προλαβαίνεις όμως να δεις στην ανατολική πλευρά αυτής της εξασθενημένης και ασθμαίνουσας οροσειράς, το λιμανάκι του Πόρτο Κάγιο και στην δυτική του το Μαρμάρι με τις τρεις μοναδικές, σε ολόκληρη τη Μάνη, αμμώδεις κρυστάλλινες παραλίες του.
0 Σχόλια