Τα φαγητά του παλιού καιρού στη Μάνη.

 

Από το βιβλίο «Οι Παλαιοί Μανιάτες».Βασίλης Πιερρακέας.

Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη. Γ.Π.Δημακόγιαννης

      Οι παλαιοί Μανιάτες ήταν λιτοδίαιτοι. Έτρωγαν κρίθινο ψωμί (γεννηματένιο) ή ξερά παξιμάδια που τα έλεγαν «χαλούς», ελιές , φάβα, κρεμμύδια και σκόρδα (ξερά και χλωρά).

Συνήθιζαν να τρώνε κουκλόχυλο, χυλό, πασπαλά (τηγανητός πολτός από αλεύρι), τα λαζάνια, τα

στριφτάρια, τα σύγκλινα (διατηρημένα χοιρινά αλίπαστα), τα αλίπαστα ορτύκια, πολύ σπάνια κρέας από σφάγια (τις γιορτινές ημέρες) και πολλά χόρτα αγρού.

Μετά την επανάσταση του 1821 και τη συγκρότηση ελεύθερου ελληνικού κράτους η επικοινωνία των Μανιατών με άλλες περιοχές της χώρας ήταν εύκολη.Αυτή η επαφή με τους άλλους Έλληνες επηρέασε το γλωσσικό ιδίωμα των Μανιατών  (τη μανιάτικη προφορά), τους τρόπους , τη συμπεριφορά, το ντύσιμο αλλά και τη διατροφή.

Σιγά-σιγά τα φαγητά των Μανιατών άρχισαν να γίνονται πιο πολλά και να έχουν περισσότερη ποικιλία.

Από τα φαγητά αυτά, παλιά και νεώτερα, θα περιγράψουμε μόνο τα ξεχασμένα ή αυτά που κοντεύουν να ξεχαστούν.Τα γνωστά, αυτά που τρώμε και στις μέρες μας, τα παραλείψαμε.

Ο πασπαλάς και ο τραχανάς.

Ο χόντρος: Στάρι χοντροαλεσμένο.

Το μπουλουγούρι (πληγούρι): Στάρι ψιλοαλεσμένο.

Ο χόντρος με λείο: Χόντρος με σάλτσα από ψιλοκομμένα εντόσθια.

Ο γαλόχοντρος: Χόντρος με γάλα

Το ξινόγαλο.

Η κουλάστρα.

Το τσιγαροζούμι: Μπουκιές ψωμί βρασμένες με κρεμμύδι και ξύδι.

Τα ξυδοψίχαλα: Μπουκιές ψωμί άβραστες με νερό λάδι και ξύδι.

Ο χυλός

Τα σύγκλινα: Χοιρινό παστό.

Τα ορτύκια.

Μακαρόνια πλαστά σκέτα ή με σκορδαλιά, καθώς και με μυζήθρα.

Μακαρόνια πλαστά με κόκκορα.

Σφουγγάτο ή καγιανάς: Αυγά τηγανητά με ντομάτα.

Χοντροκούκια χλωρά (μπλέζες) βραστά η γιαχνί.

Λιανοκούκια βραστά η γιαχνί

Φάβα από κουκιά αλεσμένα.

Πεταλίδες βραστές.

Ποδαράτα και σκορφαλέοι βραστοί .

Αχινέοι ωμοί, σαλάτα με λεμόνι.

Κρεμμύδια ψητά στη θράκα.

Σκλημέοι (σαλιγκάρια) ψητοί στη θράκα.

Ψωμί ξερό με ελιές ή κρεμμύδι ή σκόρδο.

Όλα τα ποτιστικά λαχανικά που τρώμε και σήμερα.

Από φρούτα λίγα απίδια (αχλάδια) και σύκα.

Επίσης έτρωγαν σύκα ξερά που τα έλεγαν ασκάδια ή σκορπαϊδες καθώς και καρύδια ξερά, αμύγδαλα ξερά και κάστανα.

Τα φούσκαρα: Κομματάκια από ζυμάρι βρασμένα σε καυτό λάδι.

Οι Τηγανίδες: Πατροπαράδοτο, παραδοσιακό έδεσμα. Οι τηγανίδες είναι συνδεδεμένο με τους χειμωνιάτικους μήνες και ιδιαίτερα με τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Όμορφη Μάνη

Το άρθρο αυτό διαβάστηκε: