Μάνη: Γη σκληρή, άγονη και αδούλωτη!!

.... Αρνιόμουν  πεισματικά να δεχθώ ότι μια χούφτα άνθρωποι , οι Μεσομανιάτες, από γενιά σε γενιά δεν επέτρεψαν να πατήσει  Τούρκος στον τόπο τους, στη γη τους.

Όλα αυτά βέβαια , έως ότου την επισκέφθηκα. Μπαίνοντας στην Αρεόπολη και αντικρίζοντας ένα τεράστιο  άγαλμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει εδώ!! Ο Μαυρομιχάλης , αμέσως αντιλήφθηκα, αποτελεί πρόσωπο λατρείας και

τιμής για τους Μανιάτες! Είναι αυτό που λέμε ο ήρωας τους, ο απελευθερωτής , όχι της Μάνης, αλλά- ανάμεσα και σε άλλους επίσης κορυφαίους οπλαρχηγούς (βλέπε Κολοκοτρώνης)-και ολόκληρης της Ελλάδας. Άλλωστε , όπως λένε οι πηγές, εδώ μάζεψε τους προκρίτους του Μοριά και αποφασίστηκε η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης που τελέσθηκε στις 17 Μαρτίου 1821 μετά από δοξολογία στην Μητρόπολη της Μάνης στους Παμμέγιστους Ταξιάρχες και κάνοντας ιερό όρκο. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά , στις 23 Μαρτίου 1821 απελευθερώθηκε η Καλαμάτα , όπου αποδείχθηκε στην πράξη πια, ότι ο Τούρκος δεν είναι ανίκητος και έτσι σε ολόκληρη την Ελλάδα φύσηξε ο αέρας της λευτεριάς. 

Εντύπωση κάνει ότι ο Μαυρομιχάλης στημένος ορθός,  στιβαρός και αποφασιστικός  έχει το βλέμμα του προς το Οίτυλο , όπου κάποτε υψώνονταν το Κάστρο του Κελεφά , εκεί που οι Τούρκοι μπόρεσαν και το έφτιαξαν πιστεύοντας μάταια ότι έτσι θα ελέγξουν την Μάνη.( Άλλη μια απόπειρα κατασκευής κάστρου επιχείρησαν και στο Πόρτο Κάγιο , αλλά απέτυχε οικτρά, καθώς ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση του γκρεμίστηκε ολοσχερώς από τους Μανιάτες).

Η Αρεόπολη, είναι αλήθεια , στον παλιό οικισμό , θυμίζει μια καστροπολιτεία που υποδηλώνει ότι πράγματι οι Μανιάτες ήταν γεννημένοι πολεμιστές. Δίκαια πήρε το όνομα της από τον Θεό του πολέμου Άρη. Πύργοι σε σοκάκια ξεπροβάλλουν ως οχυρά , δύσκολα να πατήσεις μέσα, πόσο να τα γκρεμίσεις.

Ολόκληρη η Μέσα Μάνη σε όλους τους παραδοσιακούς οικισμούς της  (πάνω από 98 στη Μάνη) είναι κτισμένη με τέτοιους πύργους. Αδύνατοι , ψηλοί και σκοτεινοί φτιαγμένοι έτσι που δυσκολεύεσαι να διακρίνεις πόσοι μένουν μέσα.Τα μικροσκοπικά παράθυρα φτιαγμένα έτσι που ο νοικοκύρης-πολεμιστής στην περίπτωση μας- μπορούσε να δει τον εχθρό , πράγμα που  δεν συνέβαινε το ίδιο με εκείνον.

Η γη της Μάνης, σκληρή, άγονη, αφιλόξενη με τόνους πέτρας και κακοτράχαλα μονοπάτια , αν κάποιος δεν ήξερε ήταν αδύνατον να την περπατήσει. Πόσο μάλλον ο επίδοξος κατακτητής!! Όπου και αν επιχείρησε να προσπεράσει και να προχωρήσει, στο διάβα του έρχονταν αντιμέτωπος με δεκάδες πολεμιστές που ξεπρόβαλαν μέσα από χαλάσματα  με καριοφίλια  και γιαταγάνια έτοιμοι να τους κατατροπώσουν.!!

Η Σημαία της Μάνης δεν αναφέρει την ρήση "Ελευθερία ή Θάνατος". Ελεύθερη παρέμενε ούτως ή άλλως. Η σημαία αναφέρει την ρήση " Ταν ή Επί Τας" , δηλαδή Νίκη ή Θάνατος.

Με αυτή την σημαία πορεύθηκαν  σε όλους τους αγώνες τους που επί τω πλείστων ήταν νικηφόροι.

Έτσι παρέμειναν ελεύθεροι και αδούλωτοι οι Μανιάτες, δικαιώνοντας όλες τις πηγές που αναφέρουν ότι ήταν απόγονοι των σκληροτράχηλων Σπαρτιατών.

Η λεβεντιά , η περηφάνια τους και η τόλμη τους αναφέρονται σε πλείστα όσα βιβλία ιστορικών τα οποία ουδέποτε αμφισβητήθηκαν ποτέ από κανέναν.

Με τον ένδοξο οπλαρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στην ηγεσία τους , οι Μανιάτες περπάτησαν ελεύθεροι  διατηρώντας ανέγγιχτο τον τόπο τους, γεγονός που του προσέδωσε την μοναδικότητα και την ιδιαιτερότητα έως τις ημέρες μας!!

Όμορφη Μάνη