Αρεόπολη: " Μια Παραμυθένια πολιτεία"

Αρεόπολη-Φωτό Όμορφη Μάνη

    Φτάσαμε αργά το απόγευμα στην Αρεόπολη. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έμοιαζε για πόλη, αλλά για έναν μεγάλο παραδοσιακό οικισμό. Περνώντας ένα μεγάλο πέτρινο σχολείο (Το Σχολείο της Αρεόπολης) , που το κτίσμα του έδενε αρμονικά με τους τριγύρω πύργους, κάνοντας κυκλικά τη διαδρομή συναντώντας σούπερ Μάρκετ, φούρνο , αλλά και βενζινάδικα , στρίψαμε δεξιά φτάνοντας σε μια μεγάλη πλατεία. Η πρώτη μας ματιά , θέλοντας και μη , έπεσε σε ένα τεράστιο άγαλμα που το βάθρο του, κάλυπτε σχεδόν 6-7 μέτρα κατά μήκος και περίπου 3 μέτρα πλάτος επάνω στην πλατεία. Ήταν το άγαλμα του Πέτρου Μαυρομιχάλη ( κατά κόσμον Πετρόμπεη). Εδώ στην Αρεόπολη, αλλά και σε ολόκληρη την Μάνη , ο Πετρόμπεης λατρεύεται ιδιαίτερα. Ιερό καθήκον μας λοιπόν στην διαμονή μας εδώ στην Αρεόπολη είναι να μάθουμε την ιστορία του και γιατί είναι για τους Μανιάτες ο ήρωας τους.

Η πλατεία- μεγάλη πραγματικά- περιστοιχίζονταν από λογής-λογής μαγαζιά τα οποία φτιαγμένα κάτω από  μικρά πέτρινα κτίρια , σαν καστράκια, υποδεχόντουσαν τον κάθε επισκέπτη δίνοντας του όμως την αίσθηση ότι μάλλον βρέθηκε από το πουθενά σε μια άλλη εποχή, ίσως κάπου προς τον μεσαίωνα!!

Εμείς καθίσαμε σε ένα καφενεδάκι στην αρχή της πλατείας στο οποίο η ψησταριά που ήταν τοποθετημένη ,μας μαρτυρούσε ότι από κάποια ώρα και μετά λειτουργεί και ως ψητοπωλείο παρέχοντας όλα εκείνα τα εδέσματα που είναι νόστιμα μεν , αλλά με πολλούς κινδύνους για την χοληστερίνη μας.

Δίπλα μας, ένα ηλικιωμένος τύπος φορώντας ένα μεγάλο ψάθινο καπέλο , έπινε τσίπουρο.Στα μακριά χέρια του κρατούσε μια μαγκούρα την οποία πήγαινε πέρα δώθε.Οι ζάρες στο πρόσωπο του μαρτυρούσε εκτός  την ηλικία του και  ότι στη ζωή του είχε δουλέψει και κουραστεί αρκετά.

Ο Φούρνος της Μηλιάς Φωτό Όμορφη Μάνη

Αδράξαμε την ευκαιρία να του πιάσουμε κουβέντα κερνώντας τον ένα ακόμα τσίπουρο με μεζέ , ώστε να μας πει δύο λόγια για τον οικισμό που βρισκόμασταν . Ο ίδιος δεν έχασε την ευκαιρία και άρχισε να μας διηγείται τα της Αρεόπολης παίρνοντας  ένα μεζέ που όμως δυσκολεύονταν να τον φάει καθώς το ένα δόντι που κρέμονταν πεισματικά κάτω από τα κατακόκκινα ούλα του δεν τον βοηθούσε ιδιαίτερα να τον ευχαριστηθεί.

- "Παιδιά εδώ που βρίσκεστε η πλατεία μπροστά σας λέγεται Πλατεία Αθανάτων.Ο ναός δεξιά της ονομάζεται Άγιος Αθανάσιος και είναι ανακαινισμένος με τμήματα παλαιών αγιογραφιών.Η Αρεόπολη επί Τουρκοκρατίας λέγονταν Τσίμοβα ή Τζίμοβα.

 Η Αρεόπολη απέχει 71 χλμ από τη Σπάρτη , 26 χλμ από το Γύθειο και 87 χλμ από την Καλαμάτα. Είναι χτισμένη σε στρατηγικό σημείο, στο κέντρο της χερσονήσου της Μάνης , απ΄όπου επικοινωνεί με την Κάτω, την Μέσα και την Έξω Μάνη.

Η πόλη του Άρη , θεού του πολέμου , θεωρείται η καρδιά της Μάνης και δίκαια έχει χαρακτηρισθεί παραδοσιακός οικισμός και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Ο παλιός οικισμός που θα δείτε αν περπατήσετε δυτικά της πόλης,έχει διατηρήσει τον παραδοσιακό και ιστορικό χαρακτήρα και εκτείνεται με στενά δρομάκια , καλντερίμια , πυργόσπιτα, πύργους και εκκλησίες".

Με περίσσιο καμάρι για τον τόπο του , ο ηλικιωμένος άνδρας , ο οποίος γνώριζε πολλά, με βροντερή φωνή και περηφάνια , πίνοντας μια στάλα τσίπουρο συνέχισε την διήγηση του:

-Από εδώ την Αρεόπολη, φίλοι μου, ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση το 1821 στις 17 Μαρτίου. Όλοι οι πρόκριτοι του Μοριά μαζεύτηκαν σε τούτη δω την πόλη και με πρωτοπαλίκαρο τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη ορκίστηκαν στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών , δίνοντας τον όρκο της Ελευθερίας ο οποίος έφτασε σε κάθε γωνιά του τόπου μας δίνοντας το έναυσμα για τον τελικό ξεσηκωμό. Από την Μάνη, φίλοι μου , φύσηξε για πρώτη φορά ο αέρας της Ελευθερίας της μέχρι εκείνη την ημέρα υποδουλωμένη πατρίδα μας. Η Μάνη υπήρξε αδούλωτη και Τούρκος εδώ δεν πάτησε. 

Η φωνή του ηλικιωμένου άνδρα , λύγιζε καθώς μιλούσε για την πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε.Η αγάπη του για την Αρεόπολη φαίνονταν σε κάθε αποστροφή του λόγου του. Πίσω από το ζαρωμένο πρόσωπο  και τα μεγάλα μάτια του , διέκρινε κάποιος εύκολα την νοσταλγία για τα χρόνια που πέρασαν όντας μεγαλωμένος σε αυτή την όμορφη πόλη.Χρόνια που δυστυχώς έφυγαν και δεν ξανάρχονται.

   Αφού τον αποχαιρετήσαμε , ευχαριστώντας τον για όσα μας είπε , εμείς προχωρήσαμε δυτικά της γραφικής αυτής πόλης . 

Φωτό Όμορφη Μάνη

    Περνώντας από μαγαζάκια με πολύχρωμες καρέκλες στολισμένες γύρω-γύρω από κάθε είδους γλαστρούλες με πανέμορφα φυτά και πρασινάδες , μπήκαμε στον παλιό οικισμό που λιθόστρωτος καθώς ήταν, μας προϊδέαζε ότι όσα βλέπαμε από εδώ και πέρα θα μας εντυπωσίαζαν!!Πραγματικά, ο μεσαίωνας που λέγαμε πιο πάνω , ήρθε και μας αντάμωσε. Οι πανύψηλοι πύργοι με τα μικροσκοπικά παραθυράκια μας εξέπληξαν ιδιαίτερα. Κάτω από αυτούς , χωμένα στα κατούγια τους υπέροχα μαγαζάκια παντός τύπου. Είδαμε τα καφέ που το βράδυ μετατρέπονται σε κλαμπάκια  " Aula ", το "La Roka",  το μεγάλο παραδοσιακό Μεζεδοπωλείο " Το Μαυρομιχαλαίϊκο" κ.α. Ντυμένα όλα με την παραδοσιακή κουλτούρα της Μάνης, έμοιαζαν σαν έτοιμα να βγάλουν από τα κατούγια  τους καβαλάρηδες αγωνιστές με φουστανέλες και γιαταγάνια ώστε να υπερασπιστούν τον τόπο τους!! Βεβαίως η σύγχρονη μουσική που έπαιζαν και τα πανέμορφα κοκτέιλ που σέρβιραν μας επανέφεραν στην πραγματικότητα !!

Πολλά λιθόστρωτα σοκάκια μας οδηγούσαν σε διάφορα σημεία της πόλης.Μπαίνοντας στην πλατεία 17 Μαρτίου 1821 και βλέποντας τον επιβλητικό Ιερό Ναό των Ταξιαρχών , θυμηθήκαμε τα λόγια του γέροντα για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης που ξεκίνησε από αυτό ακριβώς το σημείο. Την ημερομηνία αυτή , που είναι επίσημη αργία της Μάνης, γίνεται δοξολογία στους Ταξιάρχες και αναπαράσταση του όρκου των Μανιατών, παρουσία δεκάδων επίσημων προσκεκλημένων και βέβαια χιλιάδων κόσμου.Από τις σημειώσεις που κρατούσα διαβάζω ότι ο Μητροπολιτικός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών έχει ιδιαίτερα ψηλό καμπαναριό (1836) και εξαιρετικό λιθανάγλυφο διάκοσμο παραστάσεων ζωδιακού κύκλου και πολεμικών Αγίων.

Για την ιστορία να σημειώσω ότι εδώ στην Αρεόπολη υπάρχουν αξιόλογα κτίρια που έχουν χαρακτηρισθεί διατηρητέα, όπως το αρχοντικό του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, το τειχισμένο συγκρότημα του ναυάρχου Στυλιανού Μαυρομιχάλη (παλιό Γυμνάσιο), ο πύργος του Καπετανάκου, το Δεσποτικό κτίριο του Επισκόπου Οιτύλου και το τειχισμένο συγκρότημα με τον πύργο Μπαρελάκου.

Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης Φωτό Ομορφη Μάνη

 

Τέλος ιστορικοί είναι οι πύργοι Πικουλάκη, Κουτράκου, Κουτσιλιέρη, Ρεμπάκου και Τρουφάκου όπου οι αμυνόμενοι σταμάτησαν τα ασκέρια του Ιμπραήμ τον Ιούλιο του 1826.

Σημείο κατατεθέν στην πλατεία 17 Μαρτίου 1821 είναι η παρουσία εδώ  ενός από τους παλαιότερους φούρνους , ίσως ολόκληρης της Λακωνίας: Ο Φούρνος της Μηλιάς. Η Μηλιά σήμερα δεν υπάρχει, καθώς ταξίδεψε στην γειτονιά των Αγγέλων, πρόσφατα, αλλά άφησε παρακαταθήκη στα παιδιά και τα εγγόνια της έναν ξυλόφουρνο παραδοσιακό που αριθμεί περί τα 150 χρόνια ζωής.

Η νύχτα απλώθηκε στην Αρεόπολη.

 Η Αρεόπολη όλες τις φεγγαρόλουστες Αυγουστιάτικες νύχτες μοιάζει με παραμυθένια πολιτεία. Ο κρυφός φωτισμός από τα πολυάριθμα μαγαζιά δίνει μια νότα ρομαντισμού που φέρνει στις μνήμες μας το γνωστό παραμύθι " Χίλιες και μία Νύχτες". Οι Πύργοι αυστηροί και  επιβλητικοί περπατώντας στα πολυάριθμα σοκάκια νιώθεις ότι σε κοιτούν , σε παρακολουθούν σε κάθε βήμα σου , θαρρείς  έτοιμοι να σε προστατεύσουν ανοίγοντας τις μικρές πόρτες τους για να σε κρύψουν.Αλλά από ποιόν να κρυφτείς και κυρίως από ποιόν να κινδυνέψεις όταν στην πύλη της πόλης , εκεί στην πλατεία Αθανάτων, στέκεται άγρυπνος φρουρός ,λυγερόκορμος με τον γιαταγάνι του, έτοιμος να κατατροπώσει οποιονδήποτε θελήσει να παραβιάσει τα κεκτημένα αυτής της πόλης , ο ήρωας της Μάνης ο Πέτρος (Μπέης) Μαυρομιχάλης.

Δείτε το βίντεο μας:

Όμορφη Μάνη

Προβολές